Chaspaires de maneta, picanhaires de botons, balhaires de jòia a stick e esportius de canapè, adiussiatz !
Se l’expression plan coneguda « pas de braç pas de chocolat » se verifica, ne coneissi un que las deu aver aquí, es Rayman. Parli pas aquí de Man Ray, lo fotograf, mas plan del personatge de videojòcs fargat pel francés Michel Ancel, sens braçes mas amb çaquelà de mans e de pès. Una anatomia originala que valguèt a aquel eròi d’èsser una de las estars del jòc de plataforma dins las annadas 90, fins a èsser botat a la retirada forçada en causa de la popularitat creissenta dels Lapins Crétins, d’antagonistas seus venguts ara de produits derivats bankables e idependents. Mas l’èrsa lapinesca es retombada (un pauc), Rayman a tornat sortit son nas (mai o mens timidament) per dos jòcs ont es, tornarmai, lo personatge principal, Rayman Origins e Rayman Legends.
Dos jòcs que forman una unitat talament estrecha en tèrmis de jogabilitat, de concepcion e de grafismes que se podrián prene per un sol jòc. D’alhors es possible de jogar als nivèls del primièr dins lo segond, « perqué doncas crompar lo primièr » me demandaretz, e auretz plan rason.
Ambient « 20000 lègas jos las mars ».
Soi acostumat dins Tòca-Maneta a vos parlar d’istòria, de scenariò, d’escritura, de finesa, per un còp amb Rayman pòdi legitimament decidir que me’n foti completament, podriái resumir a « Lo monde de las Crosada dels Sòmis es envasit de cachavièlhas e de mostres que capturèron los Pichons Èssers (de creaturas amistosas mai foguèsson reialistas) Rayman e sos amics devon netejar tot aquò » qu’aquò vos donariá pas que d’informacions completament inutilas e superfluas sul jòc. Non, çò que compta dins Rayman Legends es lo jòc, punt, e lo plaser que tiram a resòlvre las enigmas que nos son pausadas, córrer contra la mòstra, desliurar los Pichons Èssers, percórrer cada nivèl e lo mestrejar de la debuta a la fin, percórrer cada monde e ne trobar totes los secrets.
Vèsi pas BRICA la referéncia aquí. *clinhada*
Se Rayman Legends es un jòc de plataforma a desfilament orizontal (lo mai sovent), coma se fa dempuèi de sègles, seriá una error de lo pensar pas resoludament modèrne, amb per començar de grafismes espectacloses, de mondes variats e subrecolorats, un suènh del detalh, d’umor visual (e sonòr) omnipresent, una pata un bricon « benda dessenhada » que dona un charme vertadièr a l’ensemble.
La gròssa botiòla que vesètz es ma mòrt.
Malgrat aquel ambient que pòt semblar enfantin, vos caldrà pas riscar a pensar qu’aquel Rayman es un jòc aisit, al contrari quitament la dificultat es plan presenta e lo contentament que tiraretz del fach de completar un nivèl serà segurament compensat pel fach de crebar de detzenats de còps al meteis endrech coma la gròssa m*** que sètz (o soi tanben se vos pòt rassegurar, vos insolenti pas gratuitament). Urosament, a fòrça d’ensages tot se pòt superar, e ne tiraretz d’autant mai de contentament un còp las dificilas espròvas daissadas darrièr.
Per vos rendre las (nombrosas) tascas mai aisidas, Rayman Legends vos permet de jogar fins a 4 en cooperacion, e cadun a lo poder de reviscolar sos camaradas, paures defuntats aborius jols escacalasses generals. Dins l’idèa de vos ofrir de plasers tant variats coma los biaisses de morir, Rayman Legends prepausa de desfises regulars (setmanièrs e quotidians) ont vos podètz mesurar a de jogaires del monde tot (es aquí que vesèm que n’i a que son plan mens de gròssas m*** que d’autres) e un minijòc de football ipèr rapid e plan addictiu, per çò que la cooperacion va plan doas minutas mas quora es que nos fotem sul morre ?
Sus aquò vos daissi, aquel colhon de Rayman a encara perdut e oblidat de membres a l’ostal, los ai retrobat que lo gat aviá ja manjat un parelh de dets, li devi anar rendre tot son rambalh aquí.
