Tòca-Maneta 69 – Subrecuèch

Overcooked-Special-Edition-Banner

Chaspaires de forqueta, picanhaires de placa vitroceramica, balhaires de jòia a papillas e esportius de cosinièra, adieussiatz !

Caud ! A seguir : una paella, un buòu mironton, una bolonhesa, una entrecòsta sagnosa ! Ting ! La comanda de la 6 es prèsta ! Fai virar !

Aquò vos parla ? Aimatz l’ambient subrecalfat de las cosinas e rèiras cosinas ? Avètz una pichòta inclinason per la restauracion e lo trabalh en equipa ? Suportatz l’estrès de las comandas que s’amodelonan e de la practica a l’espèra, atalentada ?

Se podriá plan que lo pichon jòc Overcooked foguèsse especialament confinat d’oras per vos sonque ! Overcooked es un jòc que faguèt la virada de totas las taulas consolescas, abans d’arribar darrierament sus Nintendo Switch. Me diretz es normal, coma pels camins que van a Roma d’aquesta passa totes los jòcs finisson per acabar sus Nintendo Switch. E la virada, Overcooked la faguèt amb un succès d’estima plan naut, quitament se los jogaires nombroses que s’i son ensajats poguèron perdre lors pèlses a plenponhs, quand se los arrancavan pas eles-meteisses.

Mapa Overcooked

Los desplaçaments d’un nivèl a l’autre se fan sus aquela mapa.

Lo principi d’Overcooked es simplàs : sètz un cosinièr dins un restaurant que se deu afanar per servir a sos clients çò que li demandan abans que se’n anen enfuriosits. Caldrà doncas copar los legums, far còser la carn, far bolir l’ola, dreçar las sietas mas tanben las lavar per n’aver totjorn d’avança e subretot s’assegurar que jamai jamai sa cosina parte en fumada per una fauta d’inatencion plan mai frequenta qu’òm pensa. Un conselh : abans de vos lançar dins cadun dels diferents nivèls, cercatz l’extinctor, riscatz de n’aver besonh !

Mas Overcooked seriá un pichon jòc e pas mai, parièr a tota una còla de causas que se pòdon jogar suls telefonets sens çò que fa sa sal : s’i pòt jogar a mai d’un sul meteis ecran. E es aquí que pren son sens e son interès ! Se pensàvetz èsser en fasa amb vòstre òme/femna al punt de vos passar de comunicacion verbala, èsser sus la meteissa longor d’ondas amb vòstre parelh d’amics/amigas, Overcooked a la capacitat de vos far cambiar de vejaire, en vos fasent petonar coma jamai !

Restaurant Overcooked

Cal plan desseparar las tascas e véser cossí se far passar los elements…

Per arribar a far petar la marca, vos caldrà lèu-lèu partatjar las tascas, saber qual fa qué, trabalhar eficaçament cadun de son costat de biais complementari e, gardant l’uèlh sus çò que fa l’autre, e comunicar, totjorn, per saber çò qu’es bon a mandar, çò que cal far aprèp, definir qual s’encarga de la vaissèla per aqueste torn, e fai-me passar aquò, te doni aquò… Es ja tròp, vos ai perduts-das, es lo burn-out, vos sètz acroconit-da dins un canton de la cosina, lo cap dins lo davantal a plorar e brançolar d’arrièr en avant del temps que lo fuòc lepa lo formica del plan de trabalh e que vòstres magres beneficis se’n van dins lo vent.

Fuòc Overcooked

Quand lo fuòc comença es marrit signe ! Panica a bòrd !

S’esperàvetz un jòc ont podèm prene lo temps, causissètz una autra alberga, qu’aquí es l’exacte contrari ! Avètz pas vist la pancarta a l’entrada que disiá « Enebit a las limaucas e als pacemakers » ? Pertant vos demandan pas de granda cosina : de hamburgers, de pizzas, de sopas, de fish and chips, d’ensaladas… Non, aquí çò que rend la causa complicada es l’ambient : sètz sus un batèl e vos cal perseguir vòstras caçairòlas emportadas pel borrolís, sètz dins un volcan es lo sòl es de lava, sètz sus la banquisa e una limpada mal plaçada vos pòt fotre per l’aiga gelada, sètz dins un camion lançat a plena corsa sus la rota 66 e auretz mai lèu fach de vos copar un det que de levar la graissa d’aquel tròç de cambajon… Es Cachavièlha en cosina, panica al restaurant, es un autra vision de l’Infèrn !

Mas coma l’infèrn es vestit de colors manhaguetas, que los diabletons son de catons, d’orsets e de pichons personatges redondets e sorisents, qu’aquò parla e crida per onomatopèas de dessenh animat, la pilula es glaçada al sucre pastèl, al fun immediat e a l’umor absurde, de que l’engolir sens cap problèma !

Sus aquò vos daissi, del temps que parlavi aviái lo bistèc a còser sul fuòc e ai plan paur que…. ò mèrda.

Overcooked temps écouléEvaluacion Overcooked

Tòca-Maneta 68 – Zelda Breç of the Oai (Episòdi 2)

Breath of the Wild Banner

Chaspaires de maneta, picanhaires de botons, balhaires de jòia a stick e esportius de canapè, adiussiatz !

Dins los episòdis precedents, nòstre eròi gahusenc, butit per de sornas rasons economicas (fasiá de longa d’apostròfes a sa banquièra, chafrada Elodia, sens qu’òm posquèsse saber s’èra plan la vertat) s’èra trobat, plen de rancòr, de fàstic e de frenesia, a parlar d’un jòc sens i aver jogat. E qual jòc ! Pensatz un pauc : Zelda Breath of the Wild ! Sentiam tota l’espèra del gahús manhac, que se languissiá de pausar sas àrpias peludas sul Buf del Salvatjum. Dins l’espèra d’aquel jorn desirat, lo gahús gahussèt, portat pel trin-tran monotòne dels Tòca-Maneta costumièrs, cronica de fons de jòcs de còps pas brica marrits jol cobèrt d’un bricon d’umor, mas amb totjorn aquela lagrema que ponchejava al canton d’un uèlh clavelat sul lugran longanh. E puèi pas res pus. Lo void. Lo silenci. Lo nonres. L’abséncia de cronica videojòc en occitan. La maneta, venguda fantaumatica, tocava pas mai, aquí ont, ièr, chaspava, picanhava, paupinhava. Mas qué s’es passat tot aquel temps que semblèt una eternitat al monde orfanèls de lor papà gahús, pas lo grop de punk, l’autre ? Cossí, « èra pas tant long qu’aquò » ? Mas a ieu me semblèt una infinitat ! O benlèu es per çò qu’èri perdut dins las nívols d’Hyrule…

Prodiges ZBOTW

Los prodigis, fial conductor de l’istòria, vos permetan de comprene melhor cada raça del jòc.

E òc, per çò que aqueste còp i es, i ai jogat a aqueste darrièr Zelda ! Elodia-ma-banquièra me consentiguèt un prèst ridicul que los interesses sufirián per fargar un open world de l’ostal, me soi crompat la Switch, me soi crompat Zelda e ai evidentament oblidat l’existéncia del monde exterior mas a un moment ai una bona rason, qu’èri lo sol en capacitat d’eliminar l’afrós Macrondorf, que fasiá pesar sul reialme d’Hyrule sa doctrina post-liberala apocaliptica, sens respècte pels diferents pòples de las contradas, lo sospèchi quitament de qualques delictes de faciès e de qualquas reconduccions a las frontièras Gerudos. Em, perdon, crèsi que me soi emportat.

Sanctuari ZBOTW

Los sanctuaris forman una bona part del contengut de Zelda BOTW…

En mai al moment qu’escrivi aquelas linhas, ai pas acabat lo jòc, en tot cas ai pas vençut lo grand missant, me susprèni a recuolar aquel encontre fatidic que sabi que ganharai, benlèu en causa d’aquò d’alhors. Es que i a tant a far ! Rapèli que quasiment tre la debuta vos es donada la possibilitat de « ganhar » lo jòc, de sautar tota una part de scenario trocejat per arribar directament al combat final. Mas coma es complicat e qu’es evidentament pas aquí qu’es l’interès del jòc, ai fach coma 99,99% dels jogaires : ai percorregut tot lo país d’Hyrule avant de m’enfrentar, cargat coma una muòla jos esteroids, a aquel famós castèl central, teatre de la darrièra e mai importanta batèsta.

Menu ZBOTW

…tant coma la cosina, la quista d’ingredients…

Aprèp i aver jogat, comprèni melhor çò que ne disián los critics a sa sortida, sul fach que ZBOTW èra en capacitat de rebatre las cartas dels jòcs en monde dobèrt (open world), de mai en mai frequents e demandats pel public, mas qu’acaban per totes se semblar. En defòra del suènh menimós aportat a d’environaments variats, logics geograficament e geologicament (per un monde fantastic s’enten), la vastor impressionanta de l’ensemble contrabalançada per un sentiment de proximitat permanent (d’ont que siam vesèm tot, mas d’aquí a i anar es una autra causa), çò que truca, l’escomesa la mai capitada, çò qu’es pas estat jamai vist, es lo refús de la paur del void. M’expliqui : dins la majoritat dels videojòcs dobèrts, amb un univèrs d’explorar mai o mens liurament, lo jogaire es sovent enfrentat a d’ « emplenatge », de pichonas causas esparpalhadas per reténer son atencion, li far passar de temps, e aquel emplenatge es de còps tant regular e sistematic qu’acaba per donar un costat artificial al jòc e a son univèrs. Dins Zelda, non. De còps, l’environament es void, pas de quèstas, pas d’objèctes, pas de punt d’interès en defòra de l’environament meteis. De contemplacion blosa. D’exploracion sens tòca. En dos mots : lo fremiment de l’aventura. Lo vertadièr. E en permanéncia. E en mai d’aquò i a un refús de l’espectacular qu’es plan dins l’aire del temps. I a pas de scenario tarabiscotat, sèm pas negats jos l’ombra de las nautas montanhas que se pòt anar vertadièrament pertot, i a pas de suspresa en defòra del pichon sarrament de còr a la descobèrta, passat un recobde de caminòl, d’un paisatge miraudiós sus un calabrun de mar, d’un vilatjon tipic a escala umana, d’un bòsc plan bòsc, amb sa feràmia e sos campairòls de culhir, d’un tropèl de cavals que paisson sus la pradariá verdejanta, de las roinas d’un temple oblidat, ara ganhat per la vegetacion que pertot senhoreja… Tant d’imatges que marcan lo jogaire e se pòdon pas qu’imperfiechament descriure a aquel qu’o a pas viscut.

Un monde feng-shui, bastit amb rigor, umilitat e una benvolença totala.

Enciclopedia ZBOTW

…o encara plan d’a costats, coma aquí lo fach d’enriquesir l’enciclopedia del jòc.

Novator per sa proposicion d’un monde « natural » que defugís los artificis, Breath Of The Wild l’es tanben en tant que Zelda. Los amators de la seria son acostumats a una arquitectura tipica de cada jòc Zelda : un encadenament progressiu de zònas d’exploracion mai o mens dobèrtas e de « donjons » clafits d’enigmas amb un « boss » a la fin, un equipament de recuperar per poder avançar un pauc mai, e aital fins a la fin e lo « boss » final. Tot es sistematicament espetat a la bomba (mas amb feng-shui, coma disiái) dins BOTW : avètz tot l’equipament que n’auretz besonh a la fin del didacticial, podètz anar pertot tre la debuta, sens cap constrencha, e i a pas mai de donjons. Son remplaçats per un centenat de sanctuaris, ont cal far parièr foncionar las cervèlas mas sus un temps mai redusit, e 4, pas mai, « creaturas divinas » ligadas a la quèsta principala. Es susprenent, a la debuta, per un afogat istoric de Zelda, mas coma tot es menat amb fòrça doçor, la temptacion de cabussar lo cap primièr dins aquel país de sòmis se farà inevitablament mai fòrta.

Question que pòdi pas m’empachar de me pausar aprèp de centenats d’ora a percórrer ZBOTW : aprèp aquò, de qu’es l’avenidor de la seria Zelda ? Qué pòdon far de mai ? Es qu’es possible solament d’anar mai luènh ? E seretz d’acòrdi amb ieu per dire que quora òm se pausa de talas questions, es puslèu bon signe pel jòc qu’avèm entre las mans !

Sus aquò vos daissi, coma ai dich me cal partir n’acabar per de bon amb aquel malaprés de Ganondorf e… o alara tòrni sus la platja, qu’èri pas anat fins a aquela illa… o al vilatge de Cocoricò, me sembla que soi pas dintrat dins aquela bauma que se vesiá d’en naut… mas es que soi plan segur d’èsser anat al pus fons del bòsc a costat del flume… e aquel tèrme, i ai pas pojat ?…

Zelda Breath of the Wild Evaluacion ZBOTW