Tòca-Maneta 59 – La val del seren d’estelas

Stardew Valley Banner

Chaspaires de maneta, picanhaires de botons, balhaires de jòia a stick e esportius de canapè, adiussiatz !

Uèi anam parlar d’un jòc recent que pertant fa ancian, plan inspirat d’un jòc ancian que, en son temps, fasiá pauc o pro recent. Me seguissètz ? Assetatz-vos dins la remòrca, es partit per s’anar passejar pels camps !

Lo jòc ancian se sona, o se sonava, Harvest Moon. Jòc japonés original qu’a totjorn agut de pena a arribar en Occident, e quora o fasiá èra dins una version anglesa pas forçadament acabada, Harvest Moon se voliá una mena de simulacion o de gestion de vida agricòla dins un univèrs tipat dessenh animat, amb de tascas excitentas a tornar far cada jorn e al ritme de las sasons : asaigar, laurar, semenar, sonhar las bèstias, vendre sa produccion… Comol de bonas idèias, fresc e agradiu, Harvest Moon se perdiá qualques còps dins de destorns a la japonesa, coma d’incursions frequentas del subrenatural, e de relacions e d’interaccions socialas un pauc tradicionalistas e limitadas.

Totes mos rits son de mascles mas pondon d'uòus. Mistèri... o detalh.

Totes mos rits son de mascles mas pondon d’uòus. Mistèri… o detalh.

L’escolan passèt lo mèstre en 2016, amb la sortida de Stardew Valley, que tòrna prene totes los principis de son aujol, per los melhorar, los enriquir, n’apondre de novèls e nos escopir a la cara un dels melhors jòcs de l’annada, pas mens. Cal passar lèu sus son estetica, en doás dimensions tipe Super Nintendo e plan comprene qu’es l’òbra d’un tipe solet, Eric Barone, aliàs ConcernedApe, pas eissit del mitan del vidèojòc e que cercava pas, a la debuta, qu’a se far la man sus de còde per tornar trobar un trabalh. La qualitat ven de còps d’aquí que l’esperam pas.

Chas Pierre, un panèu vos indica de qual es l'aniversari e qual a besonh d'ajuda.

Chas Pierre, un panèu vos indica de qual es l’aniversari e qual a besonh d’ajuda.

Jogatz dins Stardew Valley un joine òme, o una joina femna, de la vila, qu’ereta del papet una bòrda e un terren, pas tròp entretenguts, dins la valèia del títol. Alassat del vonvon citadin, partissètz còp-sec vos botar al vèrd e vos regussar las margas, que caldrà trimar per ne tirar quicòm d’aquesta bòrda e esperar se ganhar qualqua moneda per subreviure. En vertadièr neò-rural vos caldrà doncas utilizar los otisses a vòstra dispausicion (dalha, pica, pigassa, palon, ferrat) per copar de lenha o de fen, levar las pèiras, sarclar, semenar, asaigar, culhir las fruchas e los legumes, tot vendre al mercat per poder crompar de bèstias, las elevar, mólzer, tondre, amassar los uòus, tot vendre per far bastir una fenièra, un estable o una escudariá mai bèlas, agrandir un pauc l’ostal. I a plan de trabalh a far doncas, urosament vos podètz pausar un pauc, en anant a la pesca, en explorant las minas o en socializant a Pelican Town. L’i serà quitament possible de trobar una femna o un òme a maridar, demest totas las personalitats variadas e los caractèrs desparièrs e finament escriches que vos vesinan.

Molzi ma cabra. DE QU'AVIATZ IMAGINAT BANDA DE GORRINS ???

Molzi ma cabra. DE QU’AVIATZ IMAGINAT BANDA DE GORRINS ???

Equilibrat, accessible sens pertant jamai vos prene per la man, Stardew Valley seguís un ritme natural, intuitiu, que pèga a son subjècte, sens jamai daissar la rotina s’installar tant prepausa de causas de far e tant son ritme intèrne es assolidat. Se permet quitament qualquas refleccions, en permetent las relacions omosexualas (e l’adopcion) o en vos daissant la causida entre los circuits cortets, amb l’espiçariá del vilatge, o la granda distribucion e lo Joja Mart, plan mens car mas qu’escana lo vilatge… La tòca del jòc es pas tant una capitada economica, que significariá pas grand-causa dins aquel monde, mas son integracion e l’integracion de son activitat al demai de la comunautat. Es complet e pregond alara que quitatz jamai los alentorns del vilatge, una mena de quintescéncia de çò qu’es la vida paisana, amb aquela malenconiá romantica, aquela poesia de las sasons, soslinhada per de musicas adaptadas e de dialògs fins. Un Marcela Delpastre Simulator, se volètz, mas que, domatge, seriá…en anglés e pas en occitan.

Sus aquò vos daissi, i a Pompidou, mon tesson, que rondina, es signe que trobèt de trufas. Se se vendon plan, aurem benlèu l’escasença de tornar far lo galinièr !

Stardew Valley_20170131000438evaluacion-stardew-valley

Tòca-Maneta 58 – Lei cèus de degun

Banner No Man's Sky

Chaspaires de maneta, picanhaires de botons, balhaires de jòia a stick e esportius de canapè, adiussiatz !

La decepcion, lo sentit d’amarum quora obtenèm un quicòm que correspond pas a las nòstras espèras. De mai en mai s’espandís dins los vidèojòcs e de mai en mai, cada annada, los forums especializats florisson de comentaris icendiaris de jogaires malcontents après una experiéncia calamitosa sus un títol que lor aviá pertant, sul papièr, agradat. Complicat de dire s’es perque sèm arribats a un moment que lo vidèojòc s’es talament democratizat, a talament atench sas ambicions, del costat tecnic coma del contengut, que los jogaires an pres la tendéncia a venir mai exigents, mai dificiles, o se cal cercar la o las rasons d’autras parts, del costat de l’economia vidèoludica e dins çò qu’implica en termes de comunicacion, de marketing e de prensa especializada.

De còps, lo sentit de gigantisme tòrna parèisser.

De còps, lo sentit de gigantisme tòrna parèisser.

Lo jòc que ne vau parlar uèi es una meravilha d’illustracion del tèma, tant l’estrambòrd que provoquèt a son anóncia foguèt inversament proporcional al fracàs d’estima que patiguèt qualques jorns sonque après sa sortida oficiala, la mena de montanha russa que fa arribar vòstre còs en bas quora vòstres organes intèrnes son encara ailamont.

Un Korvax, una de las 3 o 4 raças amb las qualas se pòt interagir.

Un Korvax, una de las 3 o 4 raças amb las qualas se pòt interagir.

Assumissi ma transicion completament capilòtractada, anam pas parlar d’un jòc de gestion de pargue d’atraccions, mas d’un jòc d’exploracion espaciala : No Man’s Sky. Quora s’en parlèt pel primièr còp, No Man’s Sky apareguèt coma una revolucion : amb l’utilizacion de la generacion procedurala, es a dire una seguida d’algoritmes que crèan un univèrs sens qu’una còla de designers e grafistas o fagan tot a la man, nos prometián una galaxia sancèra liurament accessibla. Valent a dire de miliards de sistèmas d’explorar. Las chifras son alucinantas : 18 trilions de planètas, 500 miliards d’annadas per tot descobrir « manualament », e sonque 13 desvolopaires, per una talha de jòc minimala. Aquò s’explica pel fach que tot, la geologia, la fauna e la flòra son la resulta, fargada a mesura que lo jogaire avança, de combinasons matematicas de formulas elas creadas pels devolopaires. E lo jòc es aquò e punt : pas de scenariò, pas d’istòria, pas de personatges vertadièrs, sonque 3 o 4 raças alien amb d’individús pauc diferenciats. Pas de planètas gazosas tanpauc, çò que fa estranh pro lèu. Evidentament, coma foguèt materialament impossible a la còla d’Hello Games de tot agachar punt per punt, sonque de pausar las basas dels ecòsistèmas, es pas rare d’èsser enfrentat a de bugs dins la generacion, coma de bèstias malbastidas que farián passar l’ornitorinc o lo facochèr per de meravilhas de la Creacion.

La via de l'Atlas, un dels solets mistèris de l'univèrs.

La via de l’Atlas, un dels solets mistèris de l’univèrs.

Mas entendam-nos plan : No Man’s Sky es pas un marrit jòc, e en tot cas pas desprovesit de qualitats. Es puslèu regaudissent de descobrir de causas, de se dire que vertadièrament degun a vist çò qu’avèm dejós los uèlhs, de minar, de cavar, d’indexar las plantas coma un pichon botanista, d’adomerguir las bèstias, de far de comèrci amb d’aliens. Mas vertat es que o demòra pas longtemps. Sens cap de guida o de trama de fons, sens gaire tròp de refleccions tanpauc sus nòstra plaça dins l’univèrs, sens lo grand buf epic que l’inmensitat de l’espaci podriá donar, lo jòc acaba per alassar, per far aparèisser lo sentit qu’es « totjorn un pauc parièr ». E aquò passa l’òsca vist las possibilitats ! Mas vaquí, las possibilitats son pas que de formulas matematicas eissidas de la ment d’un uman, forçadament arriba un moment ont tòrnan a lor esséncia de superficialitat e de concepcion embarrada del monde, qu’es la nòstra. Vaquí lo problèma, que buta a una decepcion legitima : No Man’s Sky conten pas de mistèris e lors claus, nos conta pas d’istòria, e nos dona pas tanpauc pro d’elements per nos en far una per nosautres, coma o sabon far, per exemple, Minecraft, Terraria o encara, mai dins lo registra espacial, Astroneer, mens ambiciós mas mai capitat, e Osiris : New Dawn.

Sus aquò vos laissi : vèni d’arribar dins lo trauc del cuol de la galaxia e ai trobat un fogal de consanguinitat animalièra, i a de crotzaments afroses entre de T-Rex, de polas e de pofres, es una orror, vau ensajar de netejar tot aquò al lasèr.

No Man's Sky_20161206011426evaluacion-no-mans-sky

Tòca-Maneta 57 – De ganso e d’Armello

maxresdefault-1

Chaspaires de maneta, picanhaires de botons, balhaires de jòia a stick e esportius de canapè, adiussiatz !

Lo jòc que n’anam parlar uèi ten d’unas similarituds amb una famosa e tarribla BD, coma sabètz qu’aimi çò que dison « cross-media », me vau evidentament pas privar per vos en parlar en introduccion. De Capes et de Crocs, que vos en pòdi conselhar l’adaptacion occitana de Per Noste en De Mantas e de Mordics se passa dins un Grand Sègle fantasmat, ont los òmes e las bèstias son al meteis punt d’evolucion. Los eròis i son un lop e un rainal gentilòmes, e tanben un conilh timidòt e tròp onèste, que vivon d’aventuras dignas d’Alexandre Dumas escrichas amb una pluma de comedian o de tragedian plena de bons mots, d’umors, de rimas e de figuras d’estile.

Lo rei d'Armello es siá poirrit del dedins siá a una sacrda conjonctivita.

Lo rei d’Armello es siá poirrit del dedins siá a una sacrda conjonctivita.

Oblidatz lo costat qu’agrada als professors de francés dins nòstre vidèojòc del jorn, Armello, encara que, mas gardatz-i una bona part del demai. Armello es lo nom d’un reialme, que son rei es, vos en dobtatz, un leon, als aires de Scar dins lo film de Disney, amai es corromput per una afeccion nègra que dison lo Declin. Quatre clans, units fins aquí, se lançan dins lo salvament del reialme, que s’enfonsa cada jorn un pauc mai dins la sornura en causa de las leis tiranicas de son sobeiran vengut malefic. Podètz doncas jogar un lop chivalièr, un rat bandolièr, una orsa magiciana, una lapina nòbla e plan d’autres encara sus de partidas pro cortas ont caldrà ganhar en matant lo rei, en obtenent de prestigi per prene sa plaça a sa mòrt per corrupcion, en collectant de cristals per véncer lo Declin, o al contrari en capitant d’èsser encara mai corromput que lo rei. Cada personatge aurà d’avantatges, de handicaps o un equilibri general a jogar tala o tala estratègia de victòria, e caldrà mai d’una partida per tot conèisser del jòc e lo mestrejar. Tomba plan, es son principi primièr, que mai s’i jòga mai s’i pòt jogar, vist que cada partida desblòca d’elements suplementaris, de personatges, d’objèctes que se podràn utilizar puèi.

Una vista del platèu de jòc, amb lo palais al centre.

Una vista del platèu de jòc, amb lo palais al centre.

Armello es supèr pròche del jòc de platèu, del jòc de societat, e per aquò plasent de jogar amb d’amics tant coma contra d’ordinators, mas tanben del jòc de ròtle, amb utilizacion butada de diferents dats pel combat, mas tanben dels jòcs de cartas a colleccionar a la Magic o Heartstone. Un vidèojòc perfiechament equilibrat entre tot aquò, amb de fasas de jòc plan destriadas, un intelligent cicle jorn/nuèch e tot un fum de causòtas originalas que lo rendon atipic e interessant. L’i podètz apondre una enveja d’i tornar, per elaborar totas las estrategias, encontrar totes los personatges secondaris e colleccionar totes los objèctes, doás causas que prenon la forma de cartas que constituisson vòstra man, valent a dire vòstres melhors amics dins tota partida. Aquelas cartas fan l’objèct d’un suènh grafic particulièr : ondradas, animadas coma dins Harry Potter, clafidas de citacions que, de còps, son de risolentas referéncias, laissan aparèisser la riquesa d’un univèrs qu’existiriá al-delai del pichonèl platèu de jòc.

Las cartas son de colleccionar...e de referéncias s'i amagan !

Las cartas son de colleccionar…e de referéncias s’i amagan !

Avèm començat « cross-media », es coma aquò qu’acabarem, istòria de boclar la bocla : Armello es segurament per ara una dels melhors rescontres entre lo jòc de societat e lo vidèojòc. Exactament a mitat camin entre los dos obrís de nòvas perspectivas dins de registres pertant ancians, sens pretendre revolucionar que que siá, amb una ambicion mesurada per un jòc pichon, agradiu de tornar sortir de temps en temps.

Personatges Armelloevaluacion-armello

Tòca-Maneta 56 – Desencartat

uncharted-banner

Chaspaires de maneta, picanhaires de botons, balhaires de jòia a stick e esportius de canapè, adiussiatz !

Generacions embucadas tre lo breç amb los 3 films d’Indiana Jones, aquela cronica es per vosautres ! Òc, ai plan dich 3, e senhali que mon avocat es prèste a perseguir per difamacion tota persona que m’afortiriá lo contrari. Un còp tractats los afars de procedura, pausi la question : qual es qu’a jamai somiat de se far explorator, de córrer las pesadas de pòples primitius e d’escapar a milanta dangièrs, de descobrir de tresaurs oblidats e amagats, de desamorçar de trapèlas mortalas e, cerièira sul pastisson, de sarrar l’acompanhanta o l’acompanhant manhac que se serà evidentament fach tot lo viatge als nòstres costats, dins la fanga, lo side-car e a la plaça passatgièr ?
Sètz pas obligats de respondre, es una question retorica que remetrà pas briga en causa la seguida de la presenta cronica e ai ben lo drech de far coma per ieu, non ? Daissatz, aquela tanben es retorica.

Sèm d'acòrd Nathan, mas agacha ont vas !

Sèm d’acòrd Nathan, mas agacha ont vas !

Que que siá, en termes de vidèojòcs las annadas 90-2000 coneguèron la sagà Tomb Raider, amb la famosa Lara Croft, mas los ans, lo passatge pel cinèma amb mai o mens de bonur e qualquas autras pichòtas causas an menat la sèria a se perdre un pauc l’alen, fins a la menar dins la comba escura dels reboots. Son pas forçadament totes marrits, e aurai l’ocasion benlèu d’en parlar en detalh un jorn, mas es pas lo subjècte e dèvi avoar que ieu ai mai seguit una autra sèria, posteriora e doncas forçadament inspirada : aquela dels Uncharted, amb per eròi Nathan Drake.

Adiu Anna, auriás pas un indici per ieu ?

Adiu Anna, auriás pas un indici per ieu ?

Nathan Drake es un aventurièr que ten benlèu mai d’un Tintin a l’americanò-irlandesa, un pauc mens a caval sus la morala, que se batriá, beuriá, fringariá e flingariá, que d’un Indiana Jones, quitament se l’ambient desvolopat dins cada jòc sembla ferotjament a aqueles dels films amb Harrison Ford. Coma s’agís fin finala d’un jòc de genre, la basa e la trama scenaristica es totjorn mai o mens la meteissa : Nathan entra en possession d’un objèct, qu’agís coma un Mc Guffin dins un film d’Hitchcock, es a dire lo pretèxte al debanament d’una intriga que menarà l’aventurièr en Amazonia, dins L’Imalaià, en Iran, en Escòcia o a Madagascar a la recèrca d’autres indicis qu’acabaràn per lo far arribar davant un monument gigant completament oblidat dempuèi de sègles, protector d’un tresaur plan gardat, que se revelarà fin finala tant valorable que dangieirós. Estranhament…o pas, tre que Drake entamena sa quista d’un afar que fins aquí tot lo monde s’en fotiá, tota una armada li pren lo pas, en general una còla de mercenaris balès e pauc escrupuloses, amb a lor comandament un autre aventurièr, nemesis episodica de Nathan. El serà mai que mai solet, amb sa fòrça fisica plan entretenguda, son intellect cargat de conèissenças en Istòria e son pistolet cargat de balas perque cal pas tròp desconar, mas podrà tanben comptar sus sos amics, coma son mentòr Victor Sullivan o sa femna Elena Fischer.

Immensitat Vs Solesa avètz dich ? I sèm !

Immensitat Vs Solesa avètz dich ? I sèm !

A malgrat d’una similaritat entre cada episòdi, qu’agís fin finala coma una rasseguranta garantia, un jòc Uncharted es la promessa d’un mistèri a resòlver, de grandas caras istoricas d’explorators a costejar, coma Francis Drake, Marco Polo, Lawrence d’Arabia o lo pirata Henry Avery, d’un umor nèci-machò a la Bruce Willis, e mai que mai de paisatges gigantasses, salvatges e meravilhoses que l’estudiò Naughty Dog capita de nos en far sentir l’immensitat, que contrasta amb la solesa del eròi e la vanitat de sa quista.

Lo desvolopament d’aquestas ambicions atenguèt son apogèu dins Uncharted 4 : A Thief’s End, que deuriá clavar l’arc narratiu consacrat a Nathan Drake : mai bèl, mai long, mai plan escrich, mai pregond, mai equilibrat entre ritme de l’accion e fasas d’observation contemplativa. Un jòc saludat per la critica qu’a ben segur sa plaça dins tota ludotèca, a sortir de temps en quora per èsser saborejat coma un grand film d’aventuras. Un film d’aventuras que durariá 20 oras. E que ne sètz lo eròi…

Sus aquò vos daissi, i a Benjamin Gates que m’espèra per jogar al plegabraç dins una albèrga al Tibet, ai mon onor a defendre !

Uncharted™ 4: A Thief’s End_20170118005801evaluacion-uncharted-4