Tòca-Maneta 145 – Fèr

Chaspaires de mirguetas, picanhaires de lasèrs, balhaires de pastèla en boita e arpaires de canapè, adissiatz !

Me soveni pas qual èra lo filosòfe que disiá, la mina embeguda, « ieu voler èsser gat ». Mas aviá fotrament rason. En qualques annadas, los gatons son venguts (o tornats dirián d’egipcians de ma coneissença) de novèlas divinitats domesticas. La manhagariá a posita, al cap del canapè, contràriament al panda rossèl que se cal motivar a anar veire dins son abitat natural, al zòo. Ausissiái l’autre jorn de cercaires parlar del fait que se los gosses èran estudiats dempuèi longtemps, que costejan los umans plan coma cal, la relativa distància (distància d’aitant mai relativa se dobrissètz una boita de Sheba®1 dins un rai de 5 quilomètres d’un parelh d’aurelhas peludas) que los felins entretenián autres còps amb nòstres interiors los ennivola d’una part de mistèri, a pena levat per la mirgalhada d’autars virtuals auborats sus Internet e lo culte mondial aferent.

Tot comença plan, amb un gat que gateja amb d'autres gats.

Ieu qu’ai l’astre d’èsser l’urós coproprietari d’un grafinhaire mai o mens adomergit, es vertat que m’arriba de me pausar la question : de qué se passa dins lo cap d’aquela bèstia qu’es fotuda de dormir en un redond ginmnasticament perfieit 18 oras per jorn en roncant coma una usina de Friskies®2 puèi d’anar bramar al pè del cabinet de croquetas d’un pas lèste e assegurat ? L’aligança fait bèstia entre l’elegància e lo patoflitge m’estabosís a de bon.

E aup, un topin de pintura pel sòl. Pas al bon endreit, pas al bon moment...

Cresi que los desvolopaires (montpelhierencs) de Stray avián, eles tanben, lo cap plen de questions que lor jòc es un ensag d’estudi videoludic de çò que fa un gat e coma se mòu. L’equivalent al sègle 21 d’aqueles filmòts, sabètz, ont se decompausavan los moviments d’un caval.

Lo camarada B12, l'amic que nos fasèm en viatge.

Una brava part de la comunicacion de lor jòc se faguèt sus aquò justament, coma una brava part de son succès, notable per un afar independent aital. Jogar a èsser un gat pensat, servit coma un gat, qu’agaita e explòra lo monde amb sos uèlhs lusents de gat ten una tasta incomparabla coma produit d’apèl. Per çò qu’aquò vòl dire que podètz sautar, escalabrar, funambular, çò qu’es utile, mas tanben realizar tota una panoplia d’accions sens autra tòca qu’aquela de vos esboçar un riset atendresit sus vòstras pòtas de mamifèr empatic : far sas arpas sus un tapís, sus un montant de fautuèlh o sul bas d’una pòrta per la nos fa obrir (abans evidentament de cambiar sulpic d’idèa, notaretz lo realisme comportamental), jogar amb de pelòtas que rebalan, far tombar de botelhas en equilibri precari en bòrd de taula d’un còp de pata amusat e falsament innocent, abans de se colcar en redond sus un coissin moflet e de ronronejar. I a quitament un boton que servís pas qu’a miaular per atirar l’atencion !

L'ambient es capitat.

Simulador de gat en passejada, Stray ofrís pas per son eròi lo nivèl ultime de beutat tecnica (mas soi pas jamai estat convencut pels gats videoludics, i a encara de trabalh de far visualament), mas l’imitacion dels comportaments felins o rescata tot.

Credible.

Sus quò vos daissi, es lo moment que, lo còr sadol d’afeccion pels margauds a vibrissas aprèp qualques oras a landrar dins Stray, vau anar coar de l’uèlh lo gat que ronca sus la coina.

Qué, l’istòria ?

Bon, d’acòrd, i tòrni. Amai i a d’aspèctes de Stray, en defòra de tot çò evocat çai-sus vòli dire, puslèu originals. Lo jòc comença quand nòstre gaton tomba de naut dins una ciutat futurista barrada, sens accès al jorn. Desseparat de sos companhons, li calrà doncas tot tornar montar e en camin n’aprendrà mai sus la vila e sos estatjants, totes de robòts umanoïdes. Ont son passats los umans ? Perqué los robòts semblan se contentar de lor situacion ? Lo scenari es pro simple – sèm dins un pichon jòc independent o rapèli – e se debana sens parada en dos parelhs d’oras, amb çò que cal d’accion e de peripecias. Lo gat encontrarà de robòts amistoses ma fe fòrça simpatics e lo pichon B12, un dròne que l’acompanharà pertot e li servirà de guida e d’interprèt.

Los robòts rescontrats an totes una personalitat pròpia, n'i a pas 2 parièrs.

La ponhada de quartièrs visitats mòstran una vila visualament trabalhada, amb sa vida, sas ensenhas a neon qu’esclairan de pèças de metal rovilhadas, sas andronas escuras, sas botigas d’inspiracion asiaticoamericanas. S’i esperava pas aquí quand òm nos vendiá una istòria de gaton realista, mas lo decòr cyberpunk es una capitada emai foguèsse tengut per de zònas redusidas lèu percorregudas. Pus estonant encara, çò qu’auriá degut èsser una contradiccion entre l’animalum natural que nòstre eròi pelut representa e lo monde robotic, e doncas forçadament freg, dins lo qual evoluís, s’encranca plan en realitat, duscas a començar de veire ponchejar de brigalhs d’umanitat, d’emocion, aquí ont ne deviá pas pus aver.

Aquel d'aquí per exemple es un conàs.

O, per resumir : Stray, vendretz pels gatons, demoraretz pels neons !

Sus aquò vos daissi, e vos remandi al « sus aquò vos daissi » mai naut : es totjorn d’actualitat e ai la canha. D’alhors ara qu’i pensi, deuriam pas puslèu dire « la gatanha » ? Me sembla mai logic.

1 Aquesta cronica es esponsorizada.

2 Ensagi de far jogar la concurréncia entre los esponsòrs.

Stray

Data de sortida

19 de julhet de 2022

Supòrt(s)

PC / PlayStation 5 / Playstation 4

Genre

Aventura / Plataformas

Desvolopaire / Editor

BlueTwelve Studio / Annapurna Interactive

  • Rendut Visual
  • Scenari
  • Jogabilitat
  • Banda son
  • Durada de vida

%

Taus de Contentament Gahussenc

Lo Sentit del Gahús

Jòc del còr luènh d’èsser revolucionari dins sas mecanicas, Stray vòl mai que mai prepausar d’incarnar un gat coma s’èra rarament vist, e tanben pausar un ambient futurista mai calorós qu’inquietant. E aquò i arriba plan.

Laisser un commentaire