Chaspaires de maneta, picanhaires de botons, balhaires de jòia a stick e esportius de canapè, adiussiatz !
Me pensi aver ja demostrat plan de còps dins aqueste cronica, davant l’èrsa dels remakes de videojòc a milierassas, la manca d’inventivitat qu’aquò pòrta, e la pigresa qu’aquò fa sospechar en çò dels desvolopaires. Me pensi aver tanben, mas si que non d’unes o an fach a ma plaça e mai plan que ieu – pensi aquí a l’excellenta cronica video Crossed de Karim Debbache – criticat un parelh de còps los films eissits de videojòc, que son en general catastrofics, a un nivèl de nullitat rarament tocat, manca benlèu per lor pendent : los jòcs desvolopats a partir de films.
Sufís, coma sovent, d’un jòc e d’un sol per crear l’excepcion, e quala excepcion me damni vist que s’agís de Ratchet & Clank. Ratchet & Clank es a l’origina un jòc e una seria començada en 2002 sus la PlayStation2, doncas es pas tanpauc tant vièlh qu’aquò, pas pro per justificar una ressortida en 2016 en tot cas. Çò que la justifiquet es mai la sortida d’un film, del meteis nom, que tòrna prene a la gròssa lo primièr jòc, coplat amb d’elements dels seguents. E an doncas logicament sortit un jòc, que ne seguís la trama scenaristica en en integrant tanben de tròces dins sas cinematicas.
Arrapatz-vos, es aquí que ven complicat e que daissa crànher ço pièger de tota l’industria videoludica dempuèi l’aclapament de l’extrà-marrit jòc ET l’extra-terrèstre dins un desèrt de Novèl-Mexic en 1983 : un jòc, tirat d’un film, tirat d’un jòc.
Tant val dire que sul papièr i a pas res que fonciona e s’òm m’aviá anonciat aquò sens cap de precaucions ne fariái encara de cacha-vièlhas a m’acoconar dins un canton de ma cambra, plorinejar e chucar mon gròs det, mon dodó dins los braces.
E ben non, tot fonciona coma un miraudiós relòtge, benlèu – segur ! – per çò qu’es Ratchet & Clank, un univèrs volontièrs folastre, parodic e quitament autò-parodic. Lo eròi, Ratchet, es un Lombax, e aquò a pas res a veire amb lo fabrejaire de cintas de sosten lombari (laissatz, es una galejada privada clusa), es quitament dins l’idèa exactament lo contrari : amb l’aparéncia d’un pichon fennèc umanoid, Ratchet es sople, viu, borrin e subre-equipat, a començar per son companh Clank, un robòt de guèrra un pauc mancat a la fabricacion mas utile mai d’un còp. Als costats dels Rangers Galactics e de lor menaire egocentric e pauruc lo capitani Qwark, deuràn, evidentament, salvar lor galaxia dels missants Blargs, que la preséncia d’esperit es tanben resumida per lor nom, menats pel PDG Drek aligat per l’ocasion al missant simbòl de la seria, l’infame doctor Nefarious.
Çò que vòlon aquel monde nos en trufam completament, entre doas galejadas referencialas comprendrem que los Blargs vòlon una nòva planeta que faguèron petar l’anciana e qu’an pas trobat de melhor mejan per aquò far que de prene de bocins d’autras, sens cap de respècte pel monde que vivon dessús. Fa pas res, nos anam ocupar d’eles de planèta en planèta dins d’environaments variats e desvariats a un ritme d’infèrn – e lo jòc es un pauc cortet, mas intense çaquelà, en causa d’aquò – e amb un arsenal qu’es segurament aquí mai per provocar lo cacalàs del jogaire que lo patiment dels missants. L’i trobam per exemple lo Motonator, un raion de la mòrt que tresmuda vòstres enemics…en inofensius motons belegants, o lo Groovitron, que lança una bola a facetas e buta los enemics a bolegar lor cuol sus de musica disco puslèu qu’a se batre, o Mr. Zurkon, un assistent robòt-tuaire psicopata qu’acompanha totas sas intervencions de remarcas plan sentidas, o encara lo Pixelizaire HD, que transforma quala bèstia que siá en molon de pixels, faiçon Doom.
Per vos pintrar lo tablèu vaquí doncas Ratchet & Clank, un jòc d’un fun absolut, dinamic, plasent, polit d’agachar amb son estetica a mitat camin entre lo cartoon, lo videojòc de las annadas 2000 e lo film d’animacion. Es, per un còp, pas un remake inutile, e, mai s’aquò es aisit de dire per ieu que joguèri pas al jòc original, fin finala dificile de considerar coma un remake tant an sublimat la matèria originala, amb çò que cal de novetats, çò que cal de referéncias al film, e un pregond respècte pels jogaires, los ancians coma los novèls.
Sus aquò vos daissi, lo temps de far aquela cronica ai laissat una tropa de Blargs brancats sul Groovitron, me los cal anar desdonnasummerizar, sèm pas de mostres çaquelà.