Chaspaires de maneta, picanhaires de botons, balhaires de jòia a stick e esportius de canapè, adissiatz !

Uei serà un numèro de Tòca-Maneta un pauc especial, qu’anam pas tant parlar de jòcs que d’experiéncia, o d’experiéncias al plural. Me cal vos dire qu’ai aprofechat lo contèxte favorable, l’èrsa a l’entorn de l’aisina e una accessibilitat en tèrmi de prètz per me procurar un casco VR per l’Estacion de Jòc^©. De qu’es aquò un casco VR ?

Cossí dire… coneissètz lo Futuroscòp© ? Avètz vist Avatar© al moment de sa sortida, al cinèma e mai que mai vos sovenètz amb una emocion mal retenguda de la publicitat Haribo© projectada abans lo film, de las Tagada© que vos sautavan gentament al morre ? O dels qualques films sortits dempuèi e ont caliá cargar de clucas especialas per aver l’impression d’èsser DINS lo film, çò que justificava de pagar dos a tres còps l’entrada per un film ont, plan sovent, lo scenari es tant planièr que l’imatge es en relèu ? E ben ara aquò’s possible a l’ostal !

Alara es pas simple d’apròcha, ja perque es encara un pauc car, e per de rasons culturalas e de marrida comunicacion : la Realitat Virtuala (VR doncas) aquò rendriá lo monde malautes, aquò fariá virar lo cap, aquò pòrta pas res al vidèojòc, aquò’s « gaget »… Ieu lo primièr poguèri dire aquò. Mas coma dins mon cap la curiositat l’empòrta sovent sus tot autre sentiment rasonable e tanben sus las consideracions plan materialistas de ma banquièra me vaquí lançat. L’aisina se presenta jos la forma d’un casco de plastic que cal botar sul cap, amb de cauchó opac a l’entorn dels uèlhs, uèlhs que se tròban cadun en fàcia d’una lentilha convèxa. Es quitament possible de gardar sas clucas de vista, en fasent mèfi de pas raiar las lentilhas amb las clucas, o lo contrari.

E çò que se passa aprèp es gaireben impossible d’o descriure per qualqu’un que se seriá pas ja familiarizat amb aquelas teconologias. En un mot : i sètz. Viratz lo cap, e l’imatge vira a mesura, gràcias a un sistèma de comunicacion d’una camèra qu’interprèta los moviments del casco e dels lums que s’i tròban dessús, un pauc pertot. Vos podètz botar de pè, avançar (un pauc), vos baissar, tot serà retransmetut en dirècte dins l’environament virtual ont avètz getat vòstres uèlhs.

Forçadament es plan diferent de çò que sèm acostumats. E al cinèma per agachar un film en 3D al mens gardam l’impression presenta que sèm dins una sala, que i a de monde a costat. Aquí, vist l’opacitat del casco e lo fach que l’environament virtual s’espandís a 360°, es pas çò meteis. Doncas cal un pauc de temps per s’acostumar. E mai que mai acostumar son cervèl que, colhon qu’es, compren pas tròp çò que li arriba quand pels uèlhs avançatz mas que pels pès sètz clavelats al fautuèlh. Aquò pòt provocar çò que dison la motion sickness, un biais de vertige que pòt anar fins a de nausèas ferotjas. Los que son malautes en veitura e qu’an de problèmas d’aurelha intèrna i son evidentament mai sensibles. Mas aquò s’apren, amb un pauc de temps e de sesilhas de jòc pichonas a la debuta, lo cervèl, qu’es benlèu pas tant colhon, capita de comprene que çò que vei es pas forçadament la realitat, mai que mai s’acompanham los moviments virtuals de sembla-moviments reals… val melhor passar per un arlèri que racar sul canapè, è.

Doncas per començar d’aprivadar aquela estranha aisina, de jòcs existisson per se far un pauc la man, los uèlhs e la ment, que son benlèu mai de compilacions de pichonas experiéncias per mostrar un pauc çò que se pòt far amb aquela tecnologia : VR Worlds e The Playroom VR.

Se ja l’imatge vos far sentir mal d’aise, imaginatz plan qu’es pièger en viu.

VR Worlds ofrís, coma son nom o ditz, 5 mondes plan diferents, 5 esteticas e 5 biaisses de jogar. I trobam en forra-borra de causas un pauc superficialas coma un jòc de ballon futurista que cal mandar amb lo cap, una simulacion de lisa urbana ont cal esvitar las veituras e batre de recòrds, o una cabussada sosmarina, al rescontre de la flòra e de la fauna aquatica, en particular una làmia blanca afamada que virarà a l’entorn de vòstra gàbia… Tot es plan cortet mas sufís a sentir lo potencial permetut per l’aisina e las sensacions son aquí : la velocitat, la reactivitat dels moviments, la paur e l’opression dels fons marins… Dos autres mondes se destrian un pauc, son cortets tanben mas mai permissius que los autres : The London Heist e Scavengers Odyssey. Lo primièr vos bòta dins la pèl d’un bandit londonian que deu subreviure a un raubatòri que s’es mal passat, avètz doncas las armas al punh e tot se fa intuitivament amb lo gèste per tornar cargar, per se baissar, prene un telefonet… Lo segond es una pichòta aventura espaciala dins un mecà (un robòt pilotat de l’interior), a la descobèrta d’un artefact alien, defendut per de bestiòlas. Lèu vomitiu per çò que fa perdre de marcas de gravitat, de pesantor, d’orizontalitat, permet pasmens de se far una idèa del gigantisme, de l’immersion, de l’espectacle e de l’interactivitat qu’ofrís lo casco VR.

Un jogaire fa lo gat, los autres las mirgas amagadas. Simple mas eficaç.

The Playroom partís de l’idèa completament opausada que la realitat virtuala es de fun e basta. Es una seleccion de pichons jòcs que se faràn sovent a mai d’un, un que pòrta lo casco VR e los autres amb de manetas o d’autres accessòris dins çò que se ditz ara un « gameplay assimetric ». Manhaga e colorada, la Playroom (sala de jòcs) es clafida de pichons robòts antropomòrfes que prenèm plaser a veire evoluir, tombar, desconar, charrar. E los jòcs son totes plan simpatics e efectivament amusarèls a mai d’un : Alèrta al Mostre permet a un jogaire-mostre de percaçar los autres dins una vila, coma Godzilla, Un, dos, tres Soritz demanda a de mirgas d’escapar a un gat en bolegar pas quand dintra dins la peça, L’Ostal Trevat es una clara referéncia a Ghostbusters, Wanted ! es un Qual Es ? a la mòda oestèrn, La Guèrra dels Joguets es un minijòc de tir ont cal se defendre contra de creaturas cubicas qu’envasisson una cambra de dròlle, e SOS Robòts es un jòc de plataforma que fa rampèl per un autre jòc vertadièr del meteis estúdio qu’aurai lèu l’ocasion de cronicar : Astro Bot.

La colleccion de pichons robòts es plan plasenta.

Coma tot aquò son de causas un pauc cortetas e de còps superficialas, semblan efectivament èsser mai d’experiéncias que de jòcs, e seràn doncas pregondament inegalas en tèrmi d’interès, quitament se o son benlèu mens dins la Playroom. Çaquelà tot dona, a de grases variats, una vista sul potencial tecnic esbrofant e espectacular de la VR de uei : sèm plan luènh del Virtual Boy de Nintendo, per los que se’n sovenon ! Non, lo problèma es benlèu dins la dificultat que i a encara a perpausar de jòcs que sián de jòcs vertadièrs e pas sonque d’experiéncias o de minijòcs, mai foguèsson plasents e plan fotuts. N’i a qu’arriban e aurai l’ocasion de ne parlar dins de cronicas venentas, mas aquò’s encara rar… e pasmens necessari per sortir de l’efièch e del sentit « gaget ».

Sus aquò vos daissi, i a Jean-Marc Barr amb un cotèl que m’espèra per anar petar lo morre d’aquela salopariá de làmia, vos rendètz pas compte vosautres que me legissètz en simpla NR (Normal Reality) que, per ieu qu’ai de mal amb las pregondors marinas, foguèt un plan marrit moment de passar, e que me cal esconjurar lo mai lèu possible !