Chaspaires de maneta, picanhaires de botons, balhaires de jòia a stick e esportius de canapè, adiussiatz !

Estranhament es un film amb de personatges totes blaus que marquèt l’entrada dels lèsers videòludics dins los temps de las tres dimensions. E parli pas dels Schtroumpfs, adaptacion pietadosa que me fa encara far de cacha-vièlhas la nuèch, en tres dimensions tanben.

En tèrmis de videojòcs es per la mai pichona pòrta qu’arriba la tresena dimension. Per Nintendo, mai exactament, qu’a totjorn agut una istòria d’amor amb l’innovacion, quitament se, de còps que i a, foguèt d’amor de lonh, òm se sovendrà de sa Wii, graficament febla que gerissiá pas la Nauta Definicion, al contre-corrent complet de totes los concurrents.

Sortida en 2011, la darrièra generacion de consòlas portablas de la marca japonesa, 3DS, ofrís una gestion de las tres dimensions segon lo principi d’autò-estereòscopia. Es a dire que i a pas mai besonh d’accessòris, de qualqua luneta que siá, per legir la videò, que l’imatge n’es dedoblat e decalat leugièrament, çò que balha un efièch de pregondor. Es un principi vièlh coma lo cinemà himself e es finalament lo principi de maites efièchs d’optica amb los quals se jòga dempuèi d’annadas. Mercés Wikipedia.

Aqui de que sembla.

Bon, amb aquel sistèma que mòstra plan a qual punt nòstre cervèl es nèci, fa totjorn plaser, va sens dire que fa pas bon èstre bòrni, si que non, ben l’imatge serà juste fosc.

Urosament la bèstia permet de reglar lo nivèl de pregondor de l’efièch 3D o de lo suprimir completament. Nòstres uèlhs umans serián aparentament pas tot a fet acostumats a se far enganar aital, e lo sistèma se supòrta diferentament segon las personas. Ieu, va plan.

A l’usatge, es pro intuitiu e pro agradiu. A condicion d’èstre plan en fàcia de l’ecran. Çò que pausa problèma dins qualquas aplicacions de la maquina, que son en giroscopia en mai de l’estereòscopia e que damandan doncas de tenir la consòla braces tenduts e de la virar dins totes lo sens. L’imatge en 3 dimensions ne patís a cada còp. Tanben, vos desconselhi de far aquò dins lo tren, dins un luòc public o al volant de vòstra veitura. Jà perque es un pauc dangierós, mai subretot perqué aurètz l’aire con, e pro per acabar sus Youtube e los bestisièrs televisuals, me podètz creire. Sens comptar que l’estereòscopia per intermiténcia que la manòbra mancarà pas de provocar a totas las escasenças de far tornar vòstre repais, en tres dimensions tanben.

Aquí pel costat tres dimensions, si que non avèm lo doble ecran de la generacion precedenta e son dessenh, en ajustar juste un joystick, e una consòla subre-connectada, a internet coma a las autras consòlas que passan a proximitat. E un podomètre. Important, lo podomètre.

E si que non, m’anatz dire, cossí se passa nivèl contengut ? Ben, per tot vos dire, cerqui encara. A despart de las aplicacions de debuta botadas en avant per vendre, e de qualquas chucadas e rechucadas d’ancians succès sauça tres dimensions, i a pas grand-causa. E per una consòla sortida i a mai d’un an ara, lo manca comença de se far sentir. Coma auriá poscut dire Einstein s’èra de la generacion geek :

« Lo grand voide, en 3 dimensions, pareis encara mai pregond. »