Tòca-Maneta e l’evaluacion relativa dels videojòcs

Sovent, lo monde me damandan… Non, la tòrni far. De còps, qualquas personas me dison… Non, daissatz tombar, tòrni començar : rarament me damandi, a perpaus de la cronica Tòca-Maneta, que fau dempuèi ara 2 ans e qualquas aquí sul blòg e sus Radiò Gibson Occitània, se deuriái o pas dire mai çò que pensi de tal o tal jòc que croniqui. E òc, fau de cronica, fau pas de critica, es pas la tòca (maneta, oaf oaf oaf). Pasmens, n’i a agut per passar darrièr e me damandar : « digressas e mai regressas, mas a la tota fin, de qué val lo jòc que siás a ne parlar aquí ? Es bon o pas ? ». E ben sabi pas. Soi qu’un jogaire, ai mon vejaire, personal, que me fargui sus cada jòc, mas serà pas forçadament partetjat per totes. Depend d’un fum de causas, de çò que cèrcas, de çò qu’espèras d’un bon jòc, o d’un jòc tot cort…

Aguèri totjorn de mal amb las nòtas, donadas suls sites e dins las revistas especializadas, a çò que sortissiá. Se lo videojòc es un ben cultural, una òbra de creacion, e me sembla qu’a ja provat que z’èra, se pòt pas notar. Seriá coma notar una pintura, un libre. Se pòt dire çò que l’òm pensa d’una òbra, çò que provòca coma emocion, far lo critic vertadièr e acompanhar sa recepcion dins un contèxte de creacion, explicar lo cossí del perque, far de mediacion, comparar a d’autras òbras. Mas notar de biais abitràriament peremptòri e peremptòriament arbitrari, aquò, non.

Ai doncas decidit d’ensajar quicòm d’un pauc novèl, e d’evaluar, al mens sul blòg, que se pòt pas far a la ràdio, los jòcs que ne parli segon un barèma relatiu, que permet, sens i estacar tròp de valor, de veire a la lèsta quals punts del jòc son mai desvolopats, e de capitar de dire simplament al monde que, per exemple, aiman los scenariòs plan trabalhats : « ah ben per tu ai aquò e aquò que te podriá interessar, los scenariòs i son trabalhats mai que dins d’autres afars ».

Me soi liurament inspirat d’aquesta vidèo e d’articles que trapèri sul net, perque, o cal, saber fa qualques temps que lo debat sus la notacion dels videojòcs es lançat.

Ligam : http://www.lemonde.fr/pixels/article/2015/02/18/faut-il-noter-les-jeux-video_4577841_4408996.html

Vos fau un exemple, e tornaretz trobar aquela grasilha a la fin de cada cronica.

Evaluacion PotonorsNotaretz que tòrni metre las infòs de basa (data de sortida, supòrt, genre) que ne parli quasiment pas d’ordinari. L’idèia generala es pas d’emetre un jutjament de valor, mas de joslinhar çò qu’es lo mai apregondit dins cada jòc, en partissent d’una basa estandard que correspond al tot venent al moment contextual de ma cronica. Aquò concernís :

-Lo Rendut Visual, es a dire los grafismes, mas tanben l’identitat generala. Un jòc fòto-realista es ara la nòrma, l’estandard, per contra una pata grafica diferenta , una estetica unenca, e farà pojar lo cursor dins lo roge. A l’invèrsa, los jòcs ont lo grafisme es pas lo principal anirà cap al blu. Çò que vòl pas dire que lo jòc siá marrit o lèd, è. MineCraft es dins lo blu, GTA puslèu dins lo rotge, mas Child of Light e sas aquarèlas es roge tanben.

-Lo Scenariò. Parièr, es per significar lo fach que lo jòc aja o non botat l’accent sus una istòria, la bastison d’un univèrs folhat, coerent, de dialògs plan escriches, o se s’en bat completament la raça. Mario Kart s’en bat la raça, Skyrim non.

-La Jogabilitat. Es una mescla per ieu entre la dificultat generala, la complexitat dels contròles e las possibilitats d’interaccion laissadas al jogaire. Un Point’n’Click serà minimal, un jòc d’estrategia o de gestion uber complicat al maximum. Enfin, en general.

-La Banda Son. Es pas sistematic, mas de jòcs trabalhan plan lor ambient sonòr. Aquò pren en compte la musica, los bruches, las voses, lo doblatge, los efièchs… I a quitament de jòcs que son basats sonque sus aquò.

-La Durada de Vida. Ai estimat que la mejana en temps per far lo torn d’un jòc èra d’un vintenat d’oras, a pauc près. De còps es mens, e de còps es mai. Un jòc pòt èstre bon mas cortet (o bon perque cortet) e longàs e cagant, i a pas de correlacion. Es juste per saber, avant d’i jogar, se un jòc prendrà de temps o pas.

De segur, d’unas indicacions prenon en compte lo contèxte tecnic. Podèm pas damandar a la Nintendo 3DS d’aver de grafismes en HD coma sus un PC darrièra generacion. Prèni en compte las capacitats de la maquina e çò que se fa dins son catalòg pròpi al moment qu’escrivi o al moment de la sortida del jòc.

Coma me pòdi pas empachar de balhar mon vejaire, vejaire balhi a la tota fin. Disi ben qu’es un « sentit », lo mèu, personal, après aver fach un jòc. Ai de tastas particularas, doncas res vos obliga a m’escotar dire de mal de GTA o Call Of Duty se sètz pas d’acòrdi !

Aquí ! E darrièra noveutat : ensajarai, tant que podrai, de botar lo podcast de la cronica, lo son tal que passa en ràdio doncas, al bilhet, se lo camarada Alex lo permet ! Dònas e sénhers, Alex a la tecnica. Mercés Alex.

Laisser un commentaire