Chaspaires de maneta, picanhaires de botons, balhaires de jòia a stick e esportius de canapè, adissiatz !

Una drolleta, una isla de Mediterranèa, los Paises Catalans, la mar, una aventura manhagueta a destinacion de tota la familha, aquò’s lo menut de…

…

…

Esperatz un pauc…

*Consulta sas nòtas*

**Lèva una ussa amb un aire perplèxe**

Òc, alara non, me soi pas enganat es plan aquò : quitament se, fa qualques jorns/setmanas vos ai ja parlat d’un jòc amb aquestes ingredients, Summer in Mara, es plan un autre qu’anam evocar uèi, Alba, A Wildlife Adventure. Va plan lo vièlh Gahús repàpia pas, desparla pas tanpauc, es una coïncidéncia absoluda que me buta, en pauc de temps, a ensajar doas aventuras insularas e ninòias. Metrem aquò sus l’esquina del contèxte e d’un pregond besonh partejat d’escapadas luènh de nòstras societats enzemmouridas…

En mai me cal confessar que los jòcs son plan diferents, se daissam de costat la paleta de colors, l’eroïneta e lo « public-tòca ». E en fait es perque Alba me fasiá de l’uèlh dempuèi un moment mas qu’èra pas sortit encara sus la plataforma que m’interessava que me repleguèri sus Summer in Mara… dins un primièr temps. Mas vos vau pas contar ma vida, es pas per aquò que pagatz (coma ? Avètz pas la version « premium » dels articles ? Vergonha).

Non, vos vau puslèu contar la vida d’Alba que, per tant jove que siá, fa ja un fum de causas, notadament cap a l’environament, a ne far rogesir François de Rugy coma un lingombau.

Alba passa sos estius en vacanças en çò de sos grands, sus l’isla mediterranèa de Pinar del Mar, isla fictiva mas que podèm pasmens situar, per sa vegetacion, sa fauna e sos ostalasses de riba de mar, endacòm dins las Balearas.

E Alba i tòrna trobar, cada an se supausa, son amiga Inès (autre indici sul fait que sèm en Catalonha). Alba e Inès, quand comença lo jòc, son confrontadas a un primièr problèma environamental : una bèstia en dangièr. E Alba, dempuèi tota pichona e son rencontre fortuit amb un linx iberic, bèstia plan rara e discrèta, a desvolopat una vertadièra passion per l’animalum salvatge.

Sens tortejar, las filhetas van fondar un club de proteccion e de salvagarda de la fauna de l’isla, amb una importància capitala : coma los toristas venon pas pus, lo conse, jos la pression d’un betumaire desonèste, vòl fa bastir una ostalariá giganta… juste a la plaça de la resèrva naturala, abandonada dempuèi d’annadas ! Aquí las drolletas que se lançan dins la batèsta a còps de peticion, de reabilitacion de la resèrva, de menudas òbras e de recensament de las bèstias endemicas a Pinar del Mar.

Alba : una aventura salvatja es doncas un jòc a vocacion ecologica, amb un messatge clar e adaptat mai especificament als dròlles. Mas es plan mai fin qu’un « jòc a messatge » contra lo qual, de tot biais, seriá pas tròp possible d’anar : es un jòc amb un ambient « remembre d’enfança » plan rendut e qu’agradarà als pus vièlhs, amb una progression interessanta e d’activitats puslèu originalas. Se Alba se debana plan coma una aventura, de complir en un temps limitat (las filhas an qualques jorns per rendre lor peticion, mas i a pas d’escomesa que lo jòc vos espèra a cada estapa), amb de fasas d’exploracion e « d’accion », son sostítol es çaquelà un pauc messorguièr. Tot es gent, tot es brave, tot es polit (manca los politics e los betumaires), lo jòc en tant que tal consistís doncas a recaptar las escobilhas, a ajudar los animals victimes de l’activitat umana (pesticidas o marèa negra), a radobar los nisadors e los pòstes d’observacion de la vièlha resèrva… e a capitar de préner en fòto TOTAS las bèstias que pòblan l’isla, per tal de las identificar. Mesengas, gaviòtas, esquiròls, conilhs, ritons, becaruts, puputs… es tot lo bestiari mediterranèu que vos passa davant l’objectiu (doncas d’en cò nòstre finfinala), e cadun aurà dreit a sa pichona pagina dins vòstra enciclopedia, amb son pichon nom latin, un enregistrament de son crit e d’animacions a l’encòp manhaguetas e realistas. E… pas mai !

Se seriá poscut pensar qu’amb sas mecanicas simplissimas, sa durada de vida corteta, son aparéncia ninòia Alba foguèsse lèu fait e lèu oblidat. Mas n’es pas res tant es mestrejat del començament a la fin, tendre, a l’escota, original, subrepolit, colorat, animat, amb çò que cal de reflexions societalas e d’enjòcs scenaristics que mantenon l’interès. Alba es un jòc minimal e minimalista, pas aleiçonaire, que fa pas grand causa en fait. Mas çò que cal o fa plan, sens autra ambicion que d’èsser un Relaxaton (sic) inclusiu e ecolò. En mai capita d’èsser en bona plaça a l’encòp dins la tièra dels « jòcs pel monde que jògan pas als videojòcs » e aquela dels « jòcs per tota la familha, de 7 a 77 ans e mai ».

Sus aquò vos daissi, me demòra pas qu’un trauc d’emplenar dins mon enciclopedia personala, sabi qu’es una mesenga blaveta mas sabi pas ont nisa aquela puta de blaveta, fa al mens 15 minutas que fau lo torn de l’isla aquí… non, estòp, gent, brave e polit avèm dit.