Tòca-Maneta 124 – L’estiu a la valenciana

Chaspaires de maneta, picanhaires de botons, balhaires de jòia a stick e esportius de canapè, adissiatz !

Es la represa, tanben per Tòca-Maneta ! E alara fach excepcional ongan, ai jogat l’estiu a un vertadièr jòc d’estiu, çò que m’arriba quasiment jamai per un esperit de contradiccion innat e un biais de logica personala que me butariá puslèu, quand lo dòma de calorassa se ven installar a l’entorn de mon salon, a fixar mon agach e mas àrpias sus un títol negre e fresquet, limite depressiu, amb un nom ja evocator de l’ambient : Frostpunk, Project Winter, The Long Dark, Syberia, Northgard, o encara d’adaptacions poiridas de L’Atge de Glaça.

Non, doncas, per aqueste còp serà Summer in Mara. L’estiu a Mara, e comprendrem lèu que Mara es lo monde fictiu que tot s’i debana. Ai pas besonh d’explicar l’estiu, quitament s’i sèm pas pus tot lo monde vei a pauc près çò qu’es e ne sèrva lo remembre amar… Ne tornarem parlar quand farà 50 grases tres meses de reng.

Las cinematicas son polidas amb aqueste estile dessenh animat… mas son gaire !

Dins Summer in Mara jogam Koa, una drolleta orfanèla en seguida d’un misteriós accident que n’es pas vertadièrament un, reculhida pichona per la Yaya Haku que ne farà sa felena adoptiva, emai foguèsse plan visiblament d’una autra espècia. Li aprendrà a far l’òrt, respectar la natura, pescar, cosinar, tan de causas que faràn la mecanica de basa de Summer in Mara, sa sal tanben, vist que lo jòc se vòl, dels dires dels desvolopaires, relaxant. Ah e navigar tanben, que Koa s’escaparà plan sovent de son isla-fogal per s’anar passejar sus d’autras amb son batèl, a començar per Qälis, la mai gròssa, centrala, una isla-vila ont encontrarà una bèla part dels personatges segondaris del jòc que totes auràn de prètzfachs de li fisar. Se Summer in Mara sembla agachar del costat de Zelda : The Wind Waker, Stardew Valley, Harvest Moon o My Time At Portia, es pas exactament una coïncidéncia.

Aquò… segur.

E aquí atencion, amb Summer in Mara cal pas èsser brica allergic·a a çò qu’apelam dins lo mitan « las quèstas Fedex ». Kessecé ? Òc, los franceses nos manlèvan nòstre « qu’es aquò ? » amb un ortografia fantasiosa ieu fau parièr, cal far tornar l’equilibri dins la Fòrça. Una « quèsta Fedex », del nom d’una famosa entrepresa de transpòrt americana (poiriam dire DPD, DHL o UPS mas es plan mens polit… Colissimo benlèu ?) es basicament l’eqüacion « vai-te’n aval, pòrta-me aquò » dins la quala la valor « aval » representa lo punt mai alonhat e la valor « aquò » una escura merdolha que fa pas mestièr a degun. Aürosament que Koa fa sos anar-tornar en batèl de remas, qu’es pas pensat per èsser polluent, autrament la faula ecologica ne prendriá un fotut còp dins l’ala !

La basa del País Valencian.

Mas un còp acceptada aquesta mecanica de viatges que venon alongar e diluir una trama scenaristica puslèu simpla, Summer in Mara ven plasent, amb sas rotinas basicas de culhida, d’exploracion, de cosina, de cavatge, de fabricacion, sa galariá de qualques personatges atipics e plasents, e sos dialògs ont lo necitge fresc e l’estrambòrd jove de la drolleta provòcan de còps que i a de situacions amusantas. Se cal pas esperar a un quicòm de tròp ambiciós, graficament es pas totjorn polit, a ne regretar de pas veire mai l’estile de dessenh que figura dins tròp pauc de cinematicas, lo monde es luènh d’èsser gigantàs e subreanimat, los « elèits », que fan ofici d’antagonistas, son un bricon caricaturals, es de còps un pauc limitat (se pòdon pas plantar de pastenagas ont que siá, d’exemple) mas es un onèste divertiment que passa plan lo temps.

Aquí, es tot per uèi.

Aurián volgut se trufar dels paisbassòls aurián fach aquò, exactament.

Òc, es la dintrada del còp i vau plan-planet per (tornar) començar.

Anem.

Non, esperatz, i a quicòm mai.

I a pas res que vos faguèt resson dins çò escrich mai naut ? Non ?

Cossí se sona la grand que reculhís Koa, l’eroïna ?

Òc, es aquò : Yaya Haku…

Yaya, mameta… Mas qual es ja que ditz « iaia » per dire « mameta » ?

Òc-ben, Summer in Mara es un jòc que nos ven dels Paises Catalans, de Valéncia mai exactament !

Ja lo logo d’Europe Creative (un programa europèu de finançament de la cultura e de la creacion acabat en 2020) tre la debuta aviá de que far soscar. E anatz compréner melhor perqué me soi interessat a-n-aqueste jòc, pertant menor rapòrt a çò que croniqui d’acostuma.

Totes los personatges auràn de causas de vos fisar, alavetz aquò o veiretz sovent.

Quand ne lancèri la version de demostracion foguèri susprés per sa musica principala, un tèma epic amb una orquestracion remirabla, finalament plan mai ambiciosa que lo demai del jòc, de ressons de melodias tradicionalas o popularas, una montada en poténcia que s’acaba dins un buf suau, ont ausissèm una votz femenina – serà la sola del jòc – cantar 4 vèrses, pas mai, una polida breçairòla sus la mar e sos vents… en valencian.

Minijòc polidon (e dispensable) : la cabussada.

A partir d’aquí me soi rendut compte qu’èra possible de passar lo jòc entièr en valencian, ai doncas fach Summer in Mara a 100% dins aquesta lenga, servida aquí amb lo doble avantatge per nosautres qu’es de basa plan pròcha de l’occitan e que s’agís de registres de lenga pro familiars ; sens comptar que los afars, los objèctes, l’ortalissa, las flors, seràn totjorn illustrats, doncas per la comprenèla es subreplan !

De crancs carrejan de botelhas, amb de messatges escrichs per la comunautat (dels kickstartaires ? Sabi pas en fach). Sortís un pauc del jòc mas dona de causas coma aquesta.

E aital arribam a trobar un segond interès a un jòc qu’auriá poscut passar complètament per malhas del Tòca-Maneta… en esperant, totjorn, un jorn, poder veire la meteissa mena de creacion en occitan, amb juste çò que cal d’elements culturals mas ont la lenga pòrta en fach una istòria e un monde fantasioses e modèrnes, un biais de creacion mondiala d’influéncias mescladas que se pòt tanben menar dins una lenga minorizada.

Sus aquò vos daissi, que me cal anar desrabar las carlotes, culhir de taronges e, al passatge, me farai una paella