Chaspaires de maneta, picanhaires de botons, balhaires de jòia a stick e esportius de canapè, adissiatz !

Va plan ? A la fresca ? Òc, ara qu’ai ganhat vòstra atencion amb un títol de cronica absurde e misteriós, entreteni la conversacion. Es pas cada jorn qu’òm me legís !

Mas prengam un pauc lo temps de pausar e descompausar la causa : d’un costat « naps », de prene al sens primièr, s’agís plan del legum que trèva sopas e olas l’ivèrn vengut, un legum que poiriái qualificar, foguèssi picanhièr, de « mai centrista dels legums ». Òc, a un moment cal dire las causas coma son, e sabi que los·las que me seguissètz o fasètz per mon parlar franc e l’uèlh lucid que pòrti sul monde coma va : lo nap es d’un interès gustatiu tot relatiu. Sa proximitat genetica amb lo rafe o ditz tot, ja. Perdon pas perdon, mon opinion trencada ne poirà nafrar mas es la vertat nuda, cruda e crudèla. Dins l’autra man « evasion fiscala », que, parièr, conven de servar al sens literal : parlam plan d’aquela practica qu’en França coneissèm plan – gaireben un espòrt nacional, mas tradicionalament reservat als rics, un pauc coma lo gòlf  – e que fa fòrça per l’amistat francosoïssa, francopanameana, francocaimana (las islas, pas l’animal, encara que) o francobahameana tan coma per la cultura generala opcion geografia. Dedicacion especiala als Panama Papers, que menèron tan de bruch coma Bernard Tapie que petariá dins son banh, que repause en patz (lo banh, pas Bernard Tapie).

Mas lo ligam entre los dos ? « Nap E evasion fiscala » ? Atal escrich sembla plan mai alunhat que de dire « fromatge E dessèrt ». Encara que los·las que jògan a Animal Crossing, los·las crossingos segurs, coneisson lo ligam istoric entre lo legume (centrista) e lo neoliberalisme que crèa las condicions propícias al fach de fraudar lo finançament de la secu de son país per anar estremar sos souses dejós un palmièr : dins Animal Crossing, lo nap es l’objècte d’una òrra especulacion, coma quala criptomoneda que siá uèi lo jorn. Doncas, quid ? Esperatz de veire, anam trotinar.

Turnip Boy Commits Tax Evasion es un pichon jòc independent que tot lo títol es ja un poèma e tròba lo mejan, malgrat son aparenta absurditat (es pas sonque aparenta), de resumir son scenari. Resistissi pas a vos metre aquí l’argument del jòc sus las plataformas ont se vend, tan per sa pertinéncia coma per ma gròssa canha :

Encarnatz un adorable nap antisistèma ! Incapable de pagar la vòstra taxa d’abitacion, vos trobatz metut defòra, obligat de trabalhar per remborsar vòstre deute al prèp del conse Ceba. Equipatz-vos d’espleitas de jardinatge per resòlvre d’enigmas, encontratz de fruchas e legumes truculents e afrontatz un terrible ferum. Descobrissètz quin mal rosiga l’òrt, manjatz cinc fruchas e legumes per jorn e desquilhatz una administracion corrompuda !

Turnip Boy Commits Tax Evasion (que d’ara enlà sonarem TBCTE perque soi pas pagat al mot) sembla fòrça a un Zelda old school : 2D vista de naut, eròi amb un espada (emai foguèsse un nap e pas un biais de lutin verd), donjons… Sens la jaça – forçadament – parodica, TBCTE es pas un marrit Zelda-like, mai se’n manca. Es benlèu cortet, mas es ritmat, puslèu generós (i a un vertadièr « jòc aprèp lo jòc »), las fasas d’enigmas, minimalas, son pensadas coma cal, los bosses ofrisson un pauc de challenge, es un agradiu passatemps.

Mas en mai, o auretz comprés mas pensi qu’o cal encara afortir, Turnip Boy Commits Tax Evasion es AMUSANT. Es d’alhors son interès primièr, lo fait qu’en tant que jòc siá pro abotit n’es pas qu’una consequéncia aürosa. Es pas sonque la parodia, o mai precisament lo pastiche, d’unes videojòcs del passat que fa sa sal umoristica, es tanben son ton, amb l’emplec de mots e concèptes plan actuals (los nombroses personatges qu’encontraretz parlan de TikTok, de seum e d’accident de dab) dins una lenga escalprada, imatjada e familhara, pro rara, perque pauc ausada, dins lo videojòc. Sens oblidar l’absurditat ferotja, de la mena que nos buta a nos demandar, a cada cambiament de tablèu, « de qué nos van sortir encara ? » Lo pichonet estúdio de Massachussetts Snoozy Kazoo (5 personas) revendica lo fach de far de jòcs « vertadièrament colhons » per escapar al seriosum del monde, e sens préner tròp de temps al monde. Delicata atencion que se tradusís per aquel encadenament rapide de galejadas, rescontres atipics, referéncias dessenadas, que cabon dins un monde de pòcha. Son talament d’aise amb l’absurditat de lor produccion que capitan quitament a tornar tombar sus lors patas e a donar una explicacion (pro senada, relativament al demai) a las questions que vos pausatz benlèu dempuèi la debuta d’aquela cronica : Perqué un nap ? E de qu’es aquela istòria d’evasion fiscala ? Es que lo conse Ceba es pas un escrocaire ?

Sus aquò vos daissi, vau anar far la sopa, istòria d’èsser segur que çò que demòra dins lo bac d’ortalissas de mon frigò se desvelharà pas la nuèch per me venir emplir (mal) la declaracion d’impòstes. Se cal mesfisar de tot a nòstra epòca, vos juri.