Chaspaires de maneta, picanhaires de botons, balhaires de jòia a stick e esportius de canapè, adissiatz !

Seguissent aquel lèma que ditz que lo videojòc es un mèdia/art soma d’autres mèdias o d’autras formas d’art, m’interèssi de mai en mai a la musica qu’i trobam. Vos aurà benlèu pas escapat d’alhors, e aquò ten tant a la relativa qualitat musicala portada als jòcs vidèo e lo grand suènh consacrat a l’elaboracion de melodias e tèmas memorables, coma a un interès creissent per la causa per part de la comunautat de jogaire·a·s e afogat·da·s de tota traca. Compti pas pus los pòdcasts, las cronicas, las emissions sul subjècte de la musica de videojòcs, de còps amb una mòstra estabosissenta de talents, coneissenças, competéncias, per d’aurelhas melomanas que farián tremblar France Musique sus sas fondamentas.

Aquò per n’arribar al jòc detalhat dins la presenta cronica, descobèrt doncas (anatz veire que lo Gahús repàpia pas tan qu’aquò) al destorn d’un pòdcast musical, valent a dire per sa benda originala.

E la musica es pas una marrida pòrta d’entrada per Seasons After Fall. Es quitament al còr de l’experiéncia amainatjada pel jòc. Çò que n’ausiguèri primièr foguèt aquela formacion classica intimista, en mòde orquèstre de cambron, un sextet compausat unicament de còrdas (violon, alto, violoncèla). Coma al cinèma, la musica classica orquestrala es pas una excepcion o una raretat dins lo videojòc, mas la finesa d’una tala formacion redusida aquò’s un pauc mens usual.

Solide, auretz calculat qu’amb un títol qu’evòca las sasons e una tala benda originala, i a una influéncia clara a cercar del costat de Vivaldi e son òbra màger Las Quatre Sasons, i podètz apondre Boccherini per son utilizacion desmesurada de las còrdas piuçadas e sas pèças per formacions pichonas auretz una idèa de çò qu’i ausirem.

Seasons After Fall es doncas un jòc que bòta las sasons al còr de son perpaus, e de son sistèma de jòc, e parteja amb Vivaldi l’aspècte « òda a la natura ».

Dins un grand bòsc, un folet se desvelha. Una votz femenina un bricon misteriosa l’aculhís, dins un sanctuari al pus fons de la selva. Per una rason pauc clara a la debuta, la votz buta lo folet (lo jogaire) a prene possession de l’aparenta sola bèstia a poblar encara la forèst, un rainal. Puèi, jos aquela forma, vos caldrà anar veire, un per un, los gardians del bòsc, al nombre de quatre, un per sason, en començant pel gardian de l’ivèrn, un ors, que sa votz s’entremesclarà a la primièra per vos guidar mai luènh. Cada gardian vos donarà un poder, es a dire qu’un còp los quatre gardians encontrats seretz en capacitat d’invocar lor sason. Passi rapidament sus l’aspècte scenaristic, per vos daissar la descobèrta, se jamai, mas es a-n-aquel moment que lo jòc comença vertadièrament, abans èra pas qu’una mesa en boca… Una entresason direm.

En una clicada de boton se pòt passar de l’ivèrn a l’estiu, de la prima a l’auton. E serà ja un meravilhament visual de veire lo filtre de color cambiar, coma se una fuèlha n’emplaçava una autra dins qualque lèste movement d’un pintre desconegut. Los traches al pincèl, la causida de las colors doças e subtilas que daissan transparéisser la granda melanconia del ritme de las sasons e de la Natura installan un ambient poetic, bucolic, contemplatiu, evidentament soslinhat per las pèças musicalas, que cambiaràn elas tanben de coloracion segon la sason invocada, coma un perfièch pendent videoludic de l’òbra de Vivaldi.

En defòra de son aspècte grafic, la mecanica de sasons ten un impacte bèl sul jòc, amb un fum de bonas idèas. L’ivèrn l’aiga es torrada, lo rainal poirà caminar de son pas delicat de rainal sus las sompas geladas, tanben utilizar la nèu coma nauçapè. A la prima plòu, la montada del nivèl d’aiga ajudarà a aténher d’endrechs autrament de mal accedir. L’estiu l’aiga baissa, e las flors espelisson. A la davalada, los campairòls creisson, faràn de perfièchas plataformas per s’enançar mai prigond dins lo bòsc ; e lo vent del Nòrd bufa, emportant amb el las fuèlhas mòrtas, los sovenirs e pentiments dins la nuèch freja de l’oblit… Em, perdon.

A despart d’aquò pas grand-causa, Seasons After Fall es un jòc de plataforma familial e classic, amb una originalitat personala espleitada amb rigor sens ne far tròp. Es puslèu cortet e sens dificultat autra qu’aquela de se dever curar un pauc las neurònas a de moments de copacap.

Sus aquò vos daissi que me cal anar cambiar. Amb aquel entrecrosadís de sasons òm sap pas pus cossí se vestir ma bona dama.