Tòca-Maneta 16 – Free to Pay

Free to Pay Ban

Chaspaires de maneta, picanhaires de botons, balhaires de jòia a stick e esportius de canapè, adiussiatz !

Ohé, los amics, es uèi ! E òc, es uèi, sèm lo jorn ont me cal èstre un vièlh con reaccionari ! Es escrich sus mon calendièr !
Tomba plan, perque ai una bramada de sortir. De sortir contra una generacion novèla, e ben òc, si que non seriá pas pro reaccionari. E una novèla generacion de videojòcs, es normal, es la tòca de la cronica. E ieu, en reaccionari, trapi rassegurant de parlar de videojòcs dins una cronica consacrada als videojòcs, me sentissi plan mai en securitat. Aquesta generacion es aquela dels jòcs per navigator. Pas brica de rapòrt amb Cristòl Colomb o Vascò de Gamà, se tracta aquí de navigator web. Doncas ditz plan çò qu’es, son de jòcs que son pas lançats sus una consòla, qu’an pas de supòrt fisic, que se passan a cent del cent en linha, dins un fenestron dobèrt per vòstre Firefox, vòstre Operà, vòstre Safari… o vòstre Internet Explorer…hum…jutgi pas, è, cadun fa çò que vòl dins l’intimitat de son ordinator…

Simpsons

Bòf…

Bon, en tot cas aqueles jòcs an en comun una dematerializacion totala mas tanben un modèle economic recent. Fan totes partida de çò que s’apela los Free-to-Play, un chafre enganairitz que fa creire que son completament gratuits. E es aquí plan una partida de çò que lor repròchi. Perque de pichons jòcs a jogar a gratis, sus la tela, n’i a un monton, fachs amb mai o mens de succès dins de garatges e botats a la dispausicion de totes. O d’ancians jòcs del circuit professional ara vielhs e que lo desvolopaire decidiguèt de metre en linha, aital, per generositat totala. Mas los jòcs per navigator son JAMAI completament gratuits. Començar d’i jogar còsta pas res, mas podretz jamai accedir a totas las fonccionalitats sens tirar un centime de la pòca. E es quitament mai viciós qu’aquò. Ara, i a tota una banda que se semblan, que son bastits sul meteis esquemà de jòc, es a dire un contròtle d’en naut, la gestion de ressorças, per exemple la moneda, la fusta, la noirridura, un comptador d’experiéncia que s’emplena a mesura e que vos permet de desvolopar lentament vòstre afar. E ai plan dich « lentament », es important. Sabèm que lo temps es d’argent. E es justament sus aquò que jògan aqueles jòcs. Las accions que menaretz se passaràn plan sovent non pas en temps virtual coma se podriá far dins un jòc de gestion normal, mas en temps real. Dins Asterix e sos amics, se volètz bastir un ostal al vòstre barda, i caldrà far passar d’oras de la vita reala, en mai de furar coma un capbord per trobar dins lo jòc totas las ressorças que cal. Urosament, dins un cas coma dins l’autre, es possible d’accelerar las causas… en pagant ! E me podètz creire, la frustracion causada per un comptador que sembla recuolar puslèu qu’avançar vos balharà enveja mai d’un còp de sortir la carta blua ! Encara mai viciós, sovent pagaretz pas directament per una accion, mas per un tipe de ressorças que, elas, combinadas d’un certe biais, permetràn de menar aquela accion. Dificile doncas de saber autrament qu’a vista de nas çò que jogar vos pòt costar…avant de reçaupre la factura dins la bostia e de perdre totes vòstres pelses d’un còp d’uèlh un sol.

Age of Empires

Braf…

Una autra causa que me fa repotegar : sovent fonccionan sus de licéncias eissidas d’autres mediàs, lo mejan de botar un nom conegut sus un modèle que, el, cambia pas, per far vendre, evidentament. Aital trobam Asterix, n’ai parlat, los Simpsons, Marvel Avengers, mas tanben Anno Online, los Sims Online, Age of Empires, derivats de çò que son ja de licéncias de videojòc a succès. I a quitament un jòc dels Schtroumpfs, çò que nos fa quand mema arribar a un paradòxe de talha, una eresia : los personatjòts blaus utilisan de peças de moneda. D’argent en çò dels Schtroumpfs ? Es arribat un sol còps dins las BD e vegèron qu’èra una error !

Schtroumpfs

Mouaif…

L’aurètz compres, pensi qu’una bona part dels jòcs suls navigators son una engana, pas totes, solide, n’i a de bons. Mas son paures en tèrmis de jogabilitat, discutables pel biais de te vendre un quicòm de gratuit a la basa, un pauc tròp fan service per èstre onèstes e usina a gas coma pas permés vist que, de segur, i a pas de fin, gaire d’istòria, es juste un molin per amassar de dardena.

[Bruch de peças] Bon, ara vau passar demest vosautres, se me podètz balhar un pichon quicòm, m’ajudarà a acabar l’ostal del Grand Schtroumpf, lo paure lòtja per carrièra jos un campairòl, a plan besonh d’un teulat que començan d’aver fret al vilatge e ieu perdèri tot dins l’ataca del camp roman de Babaorum. A vòstre bon còr, monsur, madama… non, prèni pas la carta blua, pas encara. Prèni los chècs, è, per contra… mercés plan. Non, prèni pas de salcissòt, per manjar va plan, es per jogar qu’ai un problèma… mercés.

Asterix and friends

Non ? Francament ? Avètz pas l’impression que tot se sembla ?

Laisser un commentaire