Tòca-Maneta 144 – La ciutat deslembrada

Chaspaires de maneta, picanhaires de botons, balhaires de jòia a stick e esportius de canapè, adissiatz !

Dins l’istòria videoludica i a d’esquinces que son totjorn presents, de decepcions qu’oblidam pas, e mai las annadas aguèsson passat a ramadas. Ieu ai una dent, pichona vos rasseguri, contra çò que foguèt, al mens en França, una mòda passadissa : aquela dels jòcs istorics « Réunion des Musées nationaux » . Soi segur que los coneissètz, que n’i aguèt qualques uns, e dins totes los ostals d’entre 1995 e 2000 ne trainava al mens una còpia, entre lo CD-Rom de l’enciclopèdia Encarta e qualques demostracions obtengudas en present dins un magazine. Qu’aquò siá Versailles, Égypte, Chine, lo principi èra totjorn un pauc lo meteis, amb una enquèsta policièra de menar dins un contèxte istoric reconstituit. Jol mascaratge ludic, un pauc grossièr e somari s’o gaitam de uèi lo jorn, èran plan de jòcs « a contengut cultural », qu’èran aquí per nos ensenhar de causas, quand plan segur tot çò que voliam èra estroncar de zòmbis a la tronçonadoira. Mas aquò èra un compromés dins plan de familhas : los dròlles avián lor jòc vidèo, e los parents l’esperit repausat. Pas intrinsècament marrits, aqueles jòcs patissián çaquelà de ritmes un pauc tròp plan-planets e d’una profusion de fichas coma de cartelons de musèus que venián destorbar l’immersion e l’aspècte ludic. Dempuèi aquela epòca degun s’èra jamai vertadièrament fretat al biais de far, amb un jòc istoricament precís e pasmens… ben un jòc qué.

Karen vos aculhís en debuta de jòc. Res d'anormal, EVIDENTAMENT.

Amb The Forgotten City pasmens aguèri lèu l’impression qu’i èran arribats, a superar de mèstres que segurament ne son pas pels desvolopaires, a articular de biais engenhós una enquèsta a la policièra e un contèxte istoric menimosament reconstituït.

Lo contèxte es Roma. Enfin, pas exactament, que jogam un tipe de nòstre temps que se desvelha sus la riba de Tibre, en Itàlia, pas luènh de roïnas romanas. La femna qu’es aquí s’inquieta per un autre gus que s’i es anat pèrdre e nos demanda de lo retrobar. Al cap de qualques passes… cabussam dins una ciutat avalida e mitat sosterrana, sens possibilitat de tornar pojar ! Segond mistèri : d’estatuas dauradas, estranhament realistas, pòblan los luòcs, e totas an l’aire espaurugadas per quicòm. Lo fantastic se fa pas esperar gaire, pel biais d’un portal, que nos mena dirèctament… dins la ciutat de l’epòca, valent a dire l’Empèri roman de Neron-las-aluquetas.

E Galerius vos aculhís dins la ciutat. Es un dels personatges mai simpatics.

Lo magistrat d’aquela ciutat, oblidada de son quite temps, nos aculhís, e nos explica son problèma : dins sa vila senhoreja una malediccion mistica, la Règla d’Aur, resumida en « la societat perirà per la fauta de l’individú », çò que la ponhada d’estatjants, e lo magistrat primièr, interprètan en « se qualqu’un merdeja, tot lo monde i passa » e, efectivament, nòstras primièras constatacions donan rason a aquela teoria. Balin balan, compausan amb la Règla d’Aur, mas lo magistrat es estat assabentat que qualqu’un, un pecador, l’anava trespassar, per aquò metèt en plaça, pel biais d’un sortilègi, un portal, aquel que nos faguèt venir e que nos permet de « boclar », es a dire de tornar començar la jornada al primièr crime cometut.

La lutz, l'arquitectura, tot es pro capitat, quitament se l'environament es estreit.

Se daissam de costat aqueste element fantastic, la reconstitucion istorica es fòrça interessanta. Cada element de l’environament sembla sortit d’un musèu, rejovenit e botat a sa plaça reala e, se la ciutat es pas granda que sèm davant una òbra independenta que mobilizèt un manat de personas pas mai, es bastida d’un biais realista, amb los aquaductes, los temples, las villas e los barris mai basses. Los elements culturals son pas integrats al calçapè mas escampilhats dins lo decòr o dins la boca dels personatges, totes remarcables, que se faràn un plaser de vos contar lor istòria personala e lo contèxte sens èsser jamai anujoses.

Lo magistrat de la vila a mestièr de vos, es el que lança l'enqusèta.

D’aquel costat The Forgotten City gausa quicòm que me sembla relativament pauc tractat dins las òbras culturalas : mostrar la realitat del sincretisme a la romana, dins çò que, per nòstres uèlhs d’ara, pòt aver de plan amb l’integracion d’autres pòbles a la societat, o de mens plan, amb un colonialisme e un imperialisme çaquelà plan presents. Aquel sincretisme serà d’alhors un element màger de l’intriga.

Aquò servís pas de res, es sonque aquí per la cultura G. Dins ton cuol la Réunion de Musées de France !

Crosarem doncas de soldats, de rics, de paures, de comerçants, una preiressa, de grècs, d’egipcians, un josieu, qualques crestians desiroses d’escapar al chaple… Fait fòrça amusant dins un jòc que manifèsta de traits d’umor imprevistes, lo jòc es doblat en anglés sonque, mas amb una diversitat d’accents que ja dison quicòm : lo gladiator es un cockney, los patricians an una lenga mai elevada, los « estrangièrs » fan pas l’esfòrç de prononciar coma cal. E nos podèm pas empachar de pensar qu’amb un doblatge francés tot aquò auriá perdut de sa varietat ! Se vos pausàvetz la question, òc, lo fait que s’exprimiscan en anglés es justificat pel scenari, coma tot çò que poiretz trobar « a costat » d’alhors, a un punt dessenat que revèrta lo temps e la precision que calguèt per afinar aquela istòria de bocla temporala, de dieus… e d’umans.

Un vièlh filosòfe, dins una balma... tot es a sa plaça.

D’umans etics e d’autres mai gusards, cadun amb son idèa sus la Règla d’Aur, sus çò qu’es lo pecat o çò qu’es permetut, sul ben, sul mal, e serà pas rare que las discutidas viren conversacions socraticas a l’anciana sus la morala, lo juste, l’injuste, l’arbitrari divenc… Ont s’amaga la filosofia !

Los qualques interiors accessibles son rics tanplan coma lo defòra.

Entre tot aquò calrà navigar, per tal de resòlvre nòstra enquèsta, un pauc a rebors que la tòca ne serà de definir çò que serà lo crime que menaça la vida de totes los ciutadans, mai que d’espinglar un criminal. Nòstra enquèsta, absoludament passionanta, nos convidarà aital a nos interessar a cada personatge cadun son torn, a sa rotina, a sos interèsses, per tal de l’eliminar (o pas) de nòstra lista de suspèctes. Aital, dins sa construccion, plan mai qu’als jòcs « Musées nationaux » evocats mai naut, The Forgotten City sembla a Return of the Obra Dinn, ja cronicat aicí. Fa pas de dobte que los e las que presèron l’enquèsta navala al sègle 19 presaràn l’enquèsta romana del sègle 1.

Sul mercat crosam de monde de tot l'Empèri e comprenèm melhor cossí son integrats los pòbles estrangièrs.

Evidentament, mai d’un revirament de situacion nos espèran, e lo prètzfait del debut s’alonharà pauc a pauc per daissar la plaça a de cases de consciéncia, de copacaps e de crèbacòrs. Fins a la fin, The Forgotten City, mèstre absolut de son ritme e de sa narracion, vos gardarà atalentat·da·s e, per pas vos gastar lo plaser ne pòdi malastrosament pas dire gaire mai, o planhi !

Pas de bon jòc sus la Roma antica sens grafitis procassièrs !

Una estonanta reüssida per un jòc que comencèt coma un mod (un ensemble de fichièrs modificators per tal de fargar un derivat, creats per la comunautat de jogaires) del jòc Skyrim !

Sus aquò vos daissi, me cal anar en vila amb mas bariòtas plenas d’estatutas en aur veire se i a mejan de ne tirar un bon prètz al pes.

The Forgotten City

Data de sortida

28 de julhet de 2021

Supòrt(s)

PC / PlayStation 5 / Playstation 4 / Xbox Series / Xbox One / Switch / Stadia

Genre

Aventura / Enquèsta

Desvolopaire / Editor

Modern Storyteller / Dear Villagers

  • Rendut Visual
  • Scenari
  • Jogabilitat
  • Banda son
  • Durada de vida

%

Taus de Contentament Gahussenc

Lo Sentit del Gahús

Fòrça plan fotut, amb pertant de mejans limitats mas una tòca e una ambicion mesurada e complida a 100%, The Forgotten City es un jòc remirable, qu’agradarà primièr a las personas apassionadas d’Istòria, d’enquèstas, mas tanben a tote·a·s lo·a·s curiose·a·s. Es pas long, i cal anar !

Laisser un commentaire