Damnats de la maneta, proletaris dels botons, forçats de la jòia en stick e expleitats sus canapè, adiussiatz camaradas !
Jogaires, jogairitz, òm vos ment, òm vos espòlia ! Cresiatz que lo monde del videòjòc èra roge o ròse a la granda limita, nassa de bòbos mai o mens libertaris, joves qu’an enveja de tornar far lo monde dins d’univèrses paralèls, totjorn del costat de las rebelions e de las revolucions virtualas, del costat de la frairesa amagada dins Assassin’s Creed e pas d’aquel dels templièrs reaccionaris, del costat dels bracaires de banca dins GTA e pas d’aquel dels policièrs, marrits servidors d’un sistèma opressiu… E ben nani pas, mossurs ! Lo videòjòc aquò’s fach per se far d’argent, de dardenas, de picalhons, de tuna tindolanta e trabucanta, a molon, a bodre, a pielas, a l’infinit, dins l’evident mesprètz de las classas populàrias e trabalhairitz. Laissam de caire la lucha de las classas, serà per un autre sègle ! En mai, ieu ai redoblat.
La sola interfàcia que veiretz del jòc…
Lançam lo mot, lo mot maudich, lo mot asirat mas omnipresent : capitalisme. Es al centre de l’experiéncia de jòc ofèrta per un jòc minuscul que se ditz AdVenture Capitalist. Per contra, ofrís a pauc près tant d’aventura viventa que l’escota del cors de la Borsa sus BFM, que la mecanica del jòc es d’una simplicitat absoluda : basta de picar sus de botons per engranar la moneda, picar sus de botons per far d’investiments e mai que mai esperar sens ren far, en agachant sonque los profiechs s’enauçar cap a de nautors insopçonablas e a pauc près irrealistas. Irrealista, per de bon ? Me sembla pertant que las teorias de Marx sul capitalisme, que son fin finala totjorn d’actualitat, tròban un resson particulièr dins aquel jòc en forma d’aplicacion de compatibilitat crotzada amb un dessenh animat. Tot i es : lo cinisme decomplexat, la gestion del temps que, o sabèm, es d’argent, l’expleitacion de massas invisiblas, la desconeccion de cèrtas realitats e, a la fin finala de tot lo sistèmi, un grand sentiment de vanetat a veire las chifras fòlas desfilar sens cap de significacion.
…manca s’anatz dins l’espaci, i serà (un bricon) diferenta. Mas PAS MAI !
AdVenture Capitalist es una mena de tròll provocator : es plan vestit, simple, aisit de cargar, de jogar, mas se far sentir sale quora la fenèstra se tampa. Tot comença suau, coma totas las entrepresas, al pus bas de l’escala. Cal crompar qualques citrons per far de limonada venduda a pas car sus la riba de la rota, avant de passar a la liurason de jornals, de pizzas, lo netetjatge de veituras, tot aquò per amassar pro per poder enfin se crompar sa primièra entrepresa, a l’asard un jornal, una cadena de pizzeria o de netetjatge de veituras… qu’engimbrarà a son torn de beneficis per crompar mai gròs, una equipa esportiva, un estudiò de cinèma fins al graal de tot investissor : lo potz de petròli. Vos inquietatz pas, coma s’èra pas pro simple aital se pòt rapidament automatizar totes los processús de crompa/venda, de qué vos pegar sens movament davant vòstra tela del temps que de pichons àngels del business trabalhan per vos. Pièger : un còp quitat, lo jòc contunha de far de dardena e aquò a l’infinit.
Far d’argent ? Es simple coma se far un chuc de citron !
Un tròll vos disi, que tòrna prene totes los clichés del Sòmi American per ne mostrar la vanitat e la vacuitat, que denóncia l’ipocrisia del mite del self-made man, çò qu’en de temps de trumpizacion de la societat es totjorn benvengut. Un tròll de nivèl ultim d’alhors que, en defòra de far aimar la quista de capitals als mai refractaris al sistèma economic mondial se permet de se fotre de la cara dels vidèojòcs, d’aqueles que son gratuits d’aparéncia mas ont cal pagar per poder avançar e ont lo temps ten una plaça granda, en fasent nàisser en cò del jogaire una impaciéncia en capacitat de li far escopir sa pichona moneda per de bonusses virtuals magrinèls. AdVenture Capitalist es, sul meteis principi, gratuit e pagant a l’encòp mas vos farà sentir a cada instant que servirà a res de sortir de moneda reala, que lo capitalisme es un mostre jamai assadolat que chapa tot sul seu passatge e que per consequent lo jòc aurà pas de fin, que paguèssetz o pas.
Sus aquò vos daissi, es qu’espèri plan passar la barra simbolica del decillion. Bon, vertat que de barras simbolicas n’avètz un fum après aquela, mas aquò es una autra istòria !
