Chaspaires de maneta, picanhaires de botons, balhaires de jòia a stick e esportius de canapè, adissiatz !

Vos vòli pas far l’escarni de vos presentar Animal Crossing, LO jòc de la pandemia, e mai que mai del primièr embarrament. D’Animal Crossing n’aviái ja parlat, ò, èra i a plan longtemps, un autre sègle, començavi juste, o gaireben, mas cronicas suls videojòcs. Mas me disi d’un costat qu’aquela sèria sagelada « Nintendo » èra benlèu pas encara grand public a l’epòca, aurà calgut 2020 per espetar de recòrds e propulsar la franquesa al firmament dels títols populars. En una annada que los astres èran maladreitament e bizàrriament alinhats, la darrièra remòlta d’AC s’es pausada aquí, coma un biais d’evidéncia.

Se cal plan representar – e aquí parlarai per los que coneisson d’Animal Crossing ni pès ni pelses – que parlam aquí d’una simulacion de vida, ninòia, simpla, que pren lo temps de res far. Dins un Animal Crossing, qual que siá lo sostítol, jogam un vilatgés, largat dins una comunautat de pichons animals antropomòrfes qu’an totjorn de causas de li dire. Jòc sens enjòc, lo temps que passa es l’element principal de gameplay : se jogatz lo 15 de novembre a 11 oras del ser, serem tanben lo 15 de novembre, 11 oras del ser al relòtge de la comuna virtuala, amb tot çò qu’implica : barbaròtas e peisses de nuèit, vilatgeses somelhoses, botigas barradas, lum escantit, fuèlhas que tomban…

La granda fòrça d’Animal Crossing es plan aquò : un jòc ont i a totjorn quicòm de far, e a l’encòp pas res. E una vida que contunha de virar un còp la consòla atudada, tanben. Segur, i a d’activitats mas jutjatz-ne : pesca, adobament interior, culhida, ortalatge, magazinatge, caça als parpalhòls, e totjorn, totjorn, barjacadissas amb los autres estatjants. Aquò val a Animal Crossing son etiqueta de jòc « casu » (per « casual« , ocasional), que pòrta fièrament. Imaginatz doncas, sus aquò, quand t’arriban en debuta d’embarrament generalizat en França, prima de 2020, amb un New Horizons que vos mena sus una isla encantarèla e mai d’activitats que jamai (sens comptar que Tonton Nintendo es estat generós en contengut e mesas a jorn) : totes, joves e mens joves, òmes, femnas e gosses, se roncèron dessús, coma se foguèsse la botiòla d’aire fresc que lor mancava al moment qu’una gròssa capa de plomb lor tombava sul morre… Las chifras o dison : jòc lo mai vendut en França en 2020, melhora aviada d’un jòc sus Switch per ara, e títol mai vendut en una sola annada per Nintendo. Inimitable.

Inimitable ? O pensavi, per sa formula, sa pata unica, sos principis de jòc… duscas a qu’òm me faga conéisser Cozy Grove. Cossí ?

Basicament, l’estúdio Spry Fox, darrièr Cozy Grove, emplonsèt sas mans dins lo còs de la licéncia Animal Crossing, arrapèt son còr encara saquejat de batements, lo sortiguèt al lum blanc e cremant, l’espepissèt en detalhs e diguèt « ok, es aital que cal far… »

D’un costat es vergonhós coma i sembla : meteissa gestion del temps real en jòc, amb las sasons e lo cicle jorn/nuèit, meteissas activitats (pesca, culhida, caça als insèctes, adobament interior e exterior), meteisses estatjants barjacaires, meteis ambient gaujós e malenconiós, meteissa volontat de far se repausar lo jogaire, luènh dels trebolums batalhièrs dels autres jòcs… E a l’encòp, pro d’indicis butan a destriar Cozy Grove d’Animal Crossing, pro per n’arribar a pensar, al cap d’un moment, se seriam pas en fàcia d’un quite anti-Animal Crossing…

Ja visualament se remarca : aquí ont Animal Crossing liurava de personatges tot en redondor, amb una simplificacion dels traits duscas al simbolisme, dins una boita de joguets de las colors espetantas, dins Cozy Grove tot es esfumat, a ne tendre vèrs lo gris, los personatges son carrats, rectangularis, los angles a pena assuavits, puèi la flòra, la fauna, los objèctes, tot rebofa de traits detalhats, de linhas entortovilhadas, d’elements inutils.

Animal Crossing conta una installacion, una novèla vida ? Dins Cozy Grove tot es a l’entorn de la Mòrt. I jogam un « escolt a l’escota » (es plan fonciona tanben en occitan, l’etimologia, totacò) mandat far de campatge sus una isla trevada. Mas se tròba qu’avèm lo don de veire las trèvas, alavetz poirem parlar a totes los insulars. Contràriament a Animal Crossing, las discutidas, tan nombrosas, dessenhan a fòrça e a mesura un biais de trama scenaristica, i aurà una progression : en ajudant cada personatge, comprendrem melhor çò qu’es estada lor vida, perque l’an quitada, nos liuraràn de causas, mai n’ajudarem mai apareisseràn d’autres fantaumas, alargant l’orizont e la talha de l’isla, dobrissent d’autras activitats, d’autras oportunitats…

Pasmens l’ambient de Cozy Grove es pas gaire morbide : o es, un pauc, per fòrça, i a de moments de malaise quitament, mas mai sovent serà tractat leugièrament, amb un pauc d’umor negre, de grotesc… e d’autras causas de mal definir. Se cal fretar un o dos còps a sas galejadas sociologicas, sus la « subrevida jol capitalisme escantissent » o sul poder que « seriá pas qu’una construccion sociala » per compréner que òc, i a quicòm aquí que fa que Cozy Grove es a despart. Sens comptar que los gentes estatjants encontrats a la debuta se revelan plan cargats, e lors problèmas faràn resson a de problèmas socials que coneissèm : l’alcoolic mal repentit, lo conse pensamentós de legitimitat politica, lo factor aclapat de trabalh, la naturopata, l’handicapada en guèrra contra son estatut social, lo banquièr desonèste, lo complotista paranoid que sembla un suportaire de Trump…

Non, per de bon, Cozy Grove ensaja pas coma son modèl (assumit) de far escapar lo jogaire a sa realitat del moment, trapa un autre biais de la li far afrontar, çò que rend particularament satisfasent lo compliment d’un prètzfait per qualqu’un, pertant plan repetitiu dins lo jòc.

Una autra diferéncia màger es la gestion del temps de jòc : se dins Animal Crossing la vida contunha quand lo jogaire i es pas, çò que buta a far un fum de causas abans de barrar la consòla (e pòt doncas menar a una mena de rapòrt adictiu amb lo jòc), dins Cozy Grove es lo contrari. Coma sèm lo sol uman « de carn e d’òsses » a l’entorn, tot vira a l’entorn de çò que fasèm, e los autres personatges seràn pro passius. Cada jorn o quasi, auràn un quicòm de novèl de nos far far, que los butarà a se desvelhar a la vida e a la realitat e a nos liurar un remembre de lor passat. Un còp aquò fait, lor environament immediat tornarà préner sas colors… duscas a l’endeman. Pas mai. Es a dire qu’un còp acabats los prètzfaits del jorn lo jòc vos daissa entendre d’esperel que servís pas de grand-causa de demorar e que n’auretz pas mai ! Aquò’s una volontat afirmada dels desvolopaires : que siá possible de « far son torn » en 15 minutas quotidianas mòstra en man, aquí ont Animal Crossing daissa planejar lo dobte sul temps qu’anatz passar al vilatge.

Amb Cozy Grove avèm doncas una alternativa interessanta – e estonanta per plan d’aspèctes – a Animal Crossing, en plan mens cara qu’es un jòc independent, amb un ambient fòrça original de fuòc de camp, musica fòlk, boy scout, gredons pastèl… e umor esquèr.

Sus aquò vos daissi, me cal anar susvelhar la pastissièra del vilatge. Ela sabi pas encara cossí es defuntada mas me disi que deu avar quicòm de veire amb lo fait que cosina amb tot çò que li passa jos la man, potingas, pneumatics e ferramentas enclauses.